Giriþ: Uzamýþ hava kaçaðý göðüs cerrahisinin günlük uygulamalarýnda karþýlaþýlan en yaygýn ve önemli komplikasyonlardan biridir. Çalýþmamýzda uzamýþ hava kaçaðýnýn önlenmesi için uygulanan pnömoperitonun, drenaj ve hastanede yatýþ sürelerini azaltmadaki etkinliðini deðerlendirmek amaçlanmýþtýr. Gereç ve Yöntem: Aðustos 2009-Haziran 2011 tarihleri arasýnda opere edilen ve postoperatif dönemde uzamýþ hava kaçaðý geliþen 66 hastanýn hastane kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Pnömoperiton uygulanan 36 hasta çalýþma grubu olarak seçildi, uygulanamayan 30 hasta ise kontrol grubu olarak alýndý. Yaþ, cinsiyet, komorbidite, kemoterapi, radyoterapi, sigara öyküsü, operasyon çeþidi, operasyon tarafý, postoperatif rezidüel plevral boþluk varlýðý ve ek tedaviler kaydedildi. Ýki grubun ortalama dren kalýþ süreleri ve hastanede yatýþ süreleri karþýlaþtýrýldý. Bulgular: Çalýþma grubundaki hastalar incelendiðinde üst lobektomi uygulanmýþ hastalarýn dren kalýþ süresinin istatistiksel olarak anlamlý þekilde daha uzun olduðu gözlendi (p=0,049). Çalýþma ve kontrol gruplarýnýn özellikleri karþýlaþtýrýldýðýnda; erken postoperatif dönemde çalýþma grubundaki 32 (%88,9) hastada pnömoperiton öncesinde rezidüel plevral boþluk saptanýrken, kontrol grubunda bu sayý 17 (%56,7) idi ve bu fark istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p=0,003). Ýki grup hastanede yatýþ süreleri açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda istatistiksel olarak grubunda dren kalýþ süresinin daha kýsa olduðu bulundu, ancak bu fark da istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p=0,058). Bununla birlikte elli yaþýndan küçük hastalarda (p=0,027), sigara öyküsü bulunmayan hastalarda (p=0,037) ve üst lobektomi haricinde bir cerrahi uygulanan hastalarda (p=0,014) pnömoperitonun dren kalýþ süresini istatistiksel olarak anlamlý þekilde kýsalttýðý saptandý. Sonuç: Pnömoperiton hýzlý, ucuz, kolay ve güvenle uygulanabilen bir yöntem olarak uzamýþ hava kaçaðý ve rezidüel plevral boþluk tedavisinde akýlda bulundurulmalýdýr.

Amaç: Dünya Saðlýk Örgütü (DSÖ) tahminlerine göre Türkiye’de olgu bulma oraný 2017 yýlýnda % 87(75-100)’dir. Buna göre Türkiye’de tüberküloz hastalarýnýn yaklaþýk %13’ü ulusal veri tabanýnda kaydý bulunmamaktadýr. Bakteriyolojik taný alýp ulusal tüberküloz sürveyansýna kaydýna geçmeyen hastalara yönelik bir araþtýrma yaparak bu görüþün ne kadar gerçekçi olduðunun ortaya konulmasýný amaçladýk. Materyal-Metod: Elazýð Verem Savaþ Dispanseri’nde 2010-2015 yýllarý arasýnda kayýt altýna alýnan ve tüberküloz tanýsý ile takip edilen hastalarýn dosyalarý retrospektif olarak incelendi ve analiz edildi. Elazýð ilinde mikrobiyoloji laboratuvarlarýnda 2010-2015 yýllarýnda ARB pozitif ve/veya kültür pozitif olanlar listelendi. Bu liste, Elazýð iline ait ulusal tüberküloz sürveyans aðý ile karþýlaþtýrýldý. Bulgular: 2010-2015 yýllarý arasýnda 624 tüberküloz hasta saptandý. Hastalarýn %52,5’inde (n=328) akciðer tutulumu vardý. Bu yýllar arasýnda mikrobiyolojik olarak tanýsý konulan 35 hasta tüberküloz ulusal veri tabanýnda kaydý bulunamamýþtýr. 2010- 2015 yýllarý arasýnda Elazýð’da tüberküloz hastalarýnýn %5,3’ünün ulusal veri tabanýnda kaydý bulunmamaktadýr. Sonuç: Türkiye'de ulusal tüberküloz sürveyansýnda kayýtlý olmayan ancak saðlýk kurum ya da kuruluþlarýnda tüberküloz tanýsý alan hastalar bulunmaktadýr Ulusal tüberküloz programýnda bütün saðlýk kurumlarýnda taný konulan tüm tüberküloz hastalarýnýn bildirimi saðlanmalýdýr.

Amaç: Taný ve tedavideki geliþmelere raðmen, tüberküloz (TB) ülkemizde olduðu gibi tüm dünyada da önemli bir mortalite ve mortalite nedenidir. Çalýþmamýzda; TB plörezi bulunan hastalarda plevral sývý ADA düzeyinin yaþ ve cinsiyet ile iliþkisinin belirlenmesi amaçlandý. Yöntem ve Gereç: Çalýþma retrospektif bir çalýþma olarak tasarlanmýþtýr. Hastalarýn yaþý, solunum fonksiyon testleri (SFT), periferik kanda; glikoz, protein, albümin, aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), alkalen fosfataz (ALP), laktat dehidrojenaz (LDH), bilirubin, üre, kreatinin ve kan hücre sayýmý; kan gazý analizi, plevral sývýda; glukoz, albümin, protein, LDH, adenosin deaminaz (ADA) ve sývý hücre sayýmý sonuçlarý kaydedildi. Bulgular: Çalýþmaya toplam 41'i kadýn, 105'i erkek 145 hasta dahil edildi,. Hastalarýn yaþ ortalamasý 53.1, ortalama plevral sývý ADA düzeyi 55.2 idi. Cinsiyete açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda; plevral sývý ADA düzeyleri kadýnlarda anlamlý olarak düþüktü (p = 0.031). Hastalar 65 yaþýndan küçük ve büyük olarak ayrýldýðýnda, plevral sývý ADA düzeyi arasýnda fark yoktu (p = 0.657). Sonuç: Tüberküloz plevral efüzyonlarda adenosin deaminaz düzeyi cinsiyete göre deðiþmekte ve kadýnlarda erkeklere göre daha düþük olduðu saptanmýþtýr. 65 yaþ altý ve üstü gruplar arasýnda benzer seviyelerde bulunmuþtur.

Giriþ ve Amaç: Altý dakika yürüme testi (6DYT), kardiyopulmoner hastalýðý olanlarda fonksiyonel kapasiteyi gösteren bir egzersiz testidir. Bu çalýþmada, KOAH’lý olgularda, 6DYT’nin; pO2, pCO2, egzersiz desaturasyonu, arteryel tansiyon, kalp atým hýzý, solunum sayýsý ve dispneskoru ile iliþkisinin deðerlendirilmesi amaçlandý. Yöntem ve Gereç: GOLD kriterlerine göre aðýr-çok aðýr KOAH’ý olan 83 olgu çalýþmaya alýndý. Hastalara 6DYT uygulandý. Hastalar modifiye Borgskalasý ile deðerlendirildi. Test öncesi spirometri uygulandý. Test öncesi ve sonrasý kangazý deðerleri, vital bulgularý ölçüldü. Sonuçlar Wilcoxan signedrank testi ile karþýlaþtýrýldý. Lineer regresyon analizi ile deðerlendirildi. Bulgular: 83 olgu yürümeyi tamamladý. En sýk þikayetdispne idi. Test öncesi olgularýn FEV1 deðeri 1.65 lt idi. Ortalama yürüyüþ mesafesi ise ortalama 246 m olarak bulundu. Kalp hýzý, sistolik ve diyastolik kan basýncý, solunum hýzý ve dispne skoru testten sonra anlamlý olarak arttý(p<0.05). Testten sonra pO2 deðeri deðiþmezken, pCO2 deðeri anlamlý olarak azaldý(p<0.05). Solunum hýzý ve dispne skoru yürüyüþ mesafesini etkileyen faktörler olarak bulundu. Sonuç: Yürüyüþ mesafesi; yaþ, cinsiyet ve FEV1 deðerinden baðýmsýzken solunum sayýsý ve dispne skoru yürüyüþ mesafesini belirleyen faktörler olarak bulundu. Test öncesi solunum sayýsý ve dispne skoruna bakarak aðýr KOAH’lý olgularýn ne kadar yürüyebileceðini öngörebilir, beklediðimizin altýnda yürüyen olgularda testin tekrarlanmasýný saðlayabiliriz.

Amaç: Hafif ve orta derece KOAH alevlenmesi olan hastalarda serum eozinofil deðerlerinin alevlenme þiddeti ile iliþkisini belirlemek. Yöntem ve Gereç: 01 Ocak-31 Aralýk 2017 tarihleri arasýnda Göðüs hastalýklarý polikliniðine müracaat eden KOAH tanýlý 254 hastanýn dosya verileri retrospektif olarak tarandý. Klinik ve laboratuvar bulgularýna göre ayaktan tedavi ile takip edilen hastalar “hafif derecede alevlenme, grup 1” ve hospitalize edilerek takip edilen hastalar ise “orta derecede alevlenme, grup 2” olarak iki gruba ayrýldý. Ýki grup arasýnda hastalarýn demografik özellikleri ve baþta eozinofil olmak üzere biyokimyasal deðerleri karþýlaþtýrýldý. Bulgular: Hafif derecede alevlenme tanýlý hastalarda serum eozinofil (2.4±1.7’e karþýlýk 1.1±1.3, p<0.001) ve lenfosit (23.7±9.2’e karþýlýk 14.7±8.5, p<0.001) oranlarý anlamlý derecede daha yüksek bulundu. Bunun aksine nötrofil oranlarý ise orta derecede alevlenme tanýlý hastalarda daha yüksek (%75.5±10.6’e karþýlýk %64.5±10.2, p<0.001) idi. Benzer þekilde hS-CRP (62.1±56.9’e karþýlýk 18.7±11.6, p<0.001) ve nötrofil/lenfosit oraný (9.1±12.8’e karþýlýk 3.5±2.6, p<0.001) orta derecede alevlenme tanýlý hastalarda anlamlý derecede daha yüksek idi. Çalýþmamýzda serum eozinofili için üst limiti olarak %2 deðeri alýndýðýnda, orta derecede alevlenme tanýlý hastalarda, %2 nin altýnda olan hasta oranýnýn anlamlý derecede daha yüksek (%78.8’e karþýlýk %46.3, p<0.001) olduðu sonucuna varýldý. Sonuç: KOAH alevlenmelerinde, serum eozinofil sayýsýnýn deðiþken olabileceði, bu hastalarda verilecek optimal tedavi þeklinin belirlenmesinde klinik ve laboratuvar bulgularýnýn birlikte deðerlendirilmesi gerekir.

Amaç: Sarkoidoz, sebebi bilinmeyen, birden fazla sistemi tutan, granülomatöz bir hastalýktýr. Taný koyma aþamalarý, uzun ve kýsa süreli takibi günlük pratikte uðraþtýrýcýdýr ve deneyim gerektirir. Çalýþmamýzda kliniðimizde 20 yýldýr takip ettiðimiz sarkoidoz olgularýnýn, taný, tedavi ve takip sonuçlarý incelenmiþtir. Yöntem ve Gereç: Çalýþmamýzda 1994-2014 yýllarý arasýnda 3. basamak göðüs hastalýklarý kliniðinde takip edilmekte olan sarkoidoz olgularýnýn demografik özellikleri, ilk baþvuru þikâyetleri, tüberkülin cilt testi, biyokimyasal parametreleri, radyolojik özellikleri, evreleri, solunum fonksiyon testi ve DLCO ölçümleri, taný, tedavi ve uzun /kýsa dönem takip sonuçlarý deðerlendirildi. Bulgular: 338 hastanýn 241’i (%71,3) kadýn, 97’si (%28,7) erkek idi. Hastalarýn taný sýrasýndaki yaþ ortalamasý 42,6±11,6 (17-75) idi. Hastalarýmýzýn 48’inin (%14,2) sarkoidoz tanýsý klinik, laboratuvar ve radyolojik bulgularla konulurken diðer hastalarda invaziv giriþimler yapýldýðý görüldü. En sýk kullanýlan invaziv yöntemler transbronþiyal biyopsi (%42,6), mediastinoskopi veya transbronþiyal biyopsi (sýrasýyla %40,8 ve %13,9) ve bronþ mukoza biyopsisi (forceps biyopsi) (%35,2) idi. Hastalarýn 262’sinin (%75,6) tedavisiz izlendiði, 76’sine (%22,4) deðiþik dönemlerde tedavi verildiði görüldü. Hastalarýn 22’sinde (%6,2) taný sonrasý dönemde relaps olduðu görüldü. Tedavi verilmeden izlenen ve tedavi verilen hastalarda relaps gözlenme oranlarýnýn sýrasýyla 3 hasta (%2,5) ve 19 hasta (%42) olduðu görüldü (p<0,01). Sonuç: Farklý organlarý tutan ve farklý klinik prezentasyonlarý olan bu hastalýk, büyük oranda spontan remisyonla seyreder. Ancak ileri evre hastalýkta mortalite ve morbidite fazladýr. Ayrýca çalýþmamýzda da gördüðümüz gibi ileri evre hastalarda tedavi almalarýna raðmen relaps sýklýðý fazladýr. Klinik pratikte sarkoidoz olgularýnýn tanýsýnýn erken konarak yakýn takip edilmesi ve ileri evre hastalarýn relaps, mortalite ve morbidite açýsýndan yakýn takibi büyük önem taþýmaktadýr.

Sarkoidoz nedeni bilinmeyen, sistemik, granülomatöz bir hastalýk olup en sýk tutulan yapýlar toraks içi lenf nodlarý ve akciðerlerdir. Nörosarkoidoz ise sarkoidozun ciddi fakat nadir görülen bir formudur. Sarkoidozda klinik olarak saptanabilen sinir sistemi tutulumu %10’un altýndadýr. Nörosarkoidozun sýk görülen formlarý kraniyal sinir tutulumu, özellikle fasyal paralizi, hipotalamik ve hipopitüiter lezyonlardýr. Klinik tabloda kraniyal sinir paralizisi, baþ aðrýsý, ataksi, biliþsel iþlevlerde bozukluk, kuvvet kaybý ve konvülziyonlar görülebilir.Erken taný ve tedavi hayat kurtarýcýdýr. Kraniyal ve göz tutulumu ile seyreden nörosarkoidoz olgusunu nadir görüldüðü için taný ve tedaviye dikkat çekmek için sunduk.

Tüberküloz, geliþmekte olan ülkelerde hala önemli bir halk saðlýðý sorunudur. Eðer tedavi edilmezse, dissemine tüberküloz gibi çeþitli komplikasyonlara neden olabilir. Ýmmün sistemi normal olan hastada yaygýn tüberküloz nadir görülen bir durumdur. Bu olgu sunumunda, normal bir baðýþýklýk sistemi olan, dissemine tüberküloz geliþen 25 yaþýnda bir olgu sunulmuþtur.