Amaç: Bu çalışmada, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) tanılı hastaların psikososyal uyumunu belirlemek, hastaların klinik özelliklerinin ve hastalık algılarının psikososyal uyumla ilişkisini incelemek amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Kesitsel bu çalışma, Ankara il merkezinde bulunan bir devlet hastanesinin dahiliye servisinde yatarak tedavi görmekte olan 100 KOAH hastası ile yapıldı. Veriler katılımcı bilgi formu, “COPD Assessment Test (CAT)”, “Modified Medical Research Council (mMRC)” Skalası, Hastalığa Psikososyal Uyum Öz Bildirim Ölçeği, Hastalık Algısı Ölçeği kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde Spearman korelasyon analizi kullanıldı.
Bulgular: Yaş ortalaması 63,87±10,77 yıl, hastalık süresi ortalaması 9,35±9,1 yıl, son bir yıl içinde hastalığın alevlenme sayısı 2,00±2,58 (1−15) ve hastane yatışı sayısı 1,47±0,50 (1−2) idi. Spirometrik değerlendirmede hastaların %34’ünün FEV1 ≥ %80 (beklenenin), CAT skoru değeri ise %42’sinin >20 (etkilenme seviyesi yük-sek), mMRC skalasına göre %33’ünün skoru 1 olarak saptandı. Hastaların sadece dörtte birinin psikososyal uyumlarının iyi olduğu ve en olumsuz etkilenmenin sağlık bakımına oryantasyon boyutunda olduğu belirlendi. Hastaların psikososyal uyumu ile hastalık süresi (r= −/+0,27; p=0,007), hospitalizasyon sıklığı (r=−0,21; p=0,04), hastalık algısının süresi (döngüsel) (r=−0,23; p=0,02), sonuçlar (r=−0,23 ve −0,26; p≤0,02), kişisel kontrol (r=0,20; p=0,04) boyutları ve hastalığın nedeninin bağışıklık sistemine atfedilmesi (r=−0,23; p=0,02) ilişkili bulundu.
Sonuç: KOAH’nın hastaların yaşamını çok yönlü (sağlık bakımına oryantasyon, seksüel ilişki, mesleki çevre, aile çevresi, sosyal çevre, psikolojik baskı, geniş aile ilişkileri) etkilediği, çoğunun psikososyal uyum sağlamada zorlandıkları görüldü. Hastalık algısının değerlendirilmesi ve KOAH hangi evrede olursa olsun psikososyal desteğin sunulmasının göz ardı edilmemesi gerektiği düşünüldü.

Objective: In this study, it was aimed to determine the psychosocial adjustment of patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and and to examine the relationship between the clinical characteristics and illness perceptions and psychosocial adjustment.
Material and Methods: This cross-sectional study was conducted with 100 COPD patients who were hospitalized in the internal medicine service of a state hospital in Ankara city center. Data were collected using participant information form, COPD Assessment Test (CAT), Modified Medical Research Council (mMRC) Scale, Psychosocial Adjustment to Illness Scale-Self Report, and Illness Perception Questionnaire. Spearman correlation analysis was used to evaluate the data.
Results: The mean age was 63.87±10.77 years, the mean disease duration was 9.35±9.1 years, the number of exacerbations of the disease in the past 1 year was 2.00±2.58 (1–15), the number of hospitalizations was 1.47±0.50 (1–2). In the spirometric evaluation, 34% of the patients had FEV1 ≥80% (expected), CAT score was >20 (high level of exposure) in 42%, and 33% had a score of 1 according to the mMRC scale. It was determined that only one-fourth of the patients had good psychosocial adjustment and the most negative impact was on the orientation to health care. There was a significant correlation between the psychosocial adjustment and duration of illness (r: ±0.27; p=0.007), frequency of hospitalization (r: −0.21; p=0.04), duration of illness perception (cyclic) (r: −0.23; p=0.02) ), outcomes (r: −0.23 and −0.26; p≤0.02), dimensions of personal control (r: 0.20; p=0.04), and attributing the cause of the disease to the immune system (r: −0.23; p=0.02).
Conclusion: It was observed that COPD affects patients’ lives in many ways (health care orientation, sexual relationships, vocational environment, domestic environment, social environment, psychological distress, extended family relationships), and most of them have difficulties in psychosocial adjustment. It was thought that the evaluation of the perception of the disease and the provision of psychosocial support should not be ignored regardless of the stage of COPD.

Amaç: Fiberoptik bronkoskopi (FOB) invaziv bir işlem olması nedeniyle işlem süresince sedasyon uygulanması rehberlerde önerilmektedir. Bronkoskopistler tarafından bazen tercih edilmemekte bazen de farklı sedasyon düzeyinde uygulanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, hastanemiz bronkoskopi ünitesinde uygulanan sedasyonun hasta ve bron-koskopist memnuniyeti üzerine etkisi ve gelişebilecek komplikasyonları incelemektir.
Gereç ve Yöntemler: kim 2022-Kasım 2022 tarihlerinde FOB işlemi yapılan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastalar sedasyon almayan grup, midazolam ve/veya fentanil uygulanan hafif-orta sedasyon grubu, propofolün de ilave olarak uygulandığı derin sedasyon grubu olarak sınıflandırıldı. Hastalara ve bronkoskopiste işlem hakkında memnuniyetini ve hastalara gerektiğinde işlemin tekrarlanmasına izin verip vermeyeceklerini sorgulayan anket formu verildi, komplikasyonlar kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya alınan 133 hastadan 62’sine (%46,6) hafif-orta, 36’sına (%27,1) derin sedasyon uygulandı. Hafif-orta ve derin sedasyon uygulananlarda hem hasta hem de bronkoskopist memnuniyeti sedasyon uygulanmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek tespit edildi (p<0,001). Sedasyon uygulanmayan grupta işlemin tekrarlanması için izin verme durumu sedasyon uygulanan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı düşük tespit edildi (p<0,001). Komplikasyon gelişen 14 hastanın 8’i (%22,2) derin sedasyon uygulanmış hastalar olup, diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek idi (p=0,028).
Sonuç: Bronkoskopi işleminde uygulanan sedasyonun hasta ve bronkoskopist memnuniyetini artırdığı, hafif-orta sedasyonla derin sedasyon arasında hasta ve bronkoskopist memnuniyeti açısından bir fark olmadığı, sedasyon nedeniyle gelişen komplikasyonların ileri bir müdahale gerektirmediği tespit edildi.

Objective: Since flexible bronchoscopy is an invasive procedure, sedation during the procedure is recommended in the guidelines. Nevertheless, sometimes, it is not preferred by bronchoscopists or different sedation level is used. The aim of our study is to examine the effect of sedation applied in the bronchoscopy unit of our hospital on patient and bronchoscopist satisfaction and evaluate the possible complications.
Material and Methods: Patients who underwent flexible bronchoscopy between October and November 2022 were involved. The patients were classified as non-sedation group, mild-moderate sedation group in which midazolam and/or fentanyl was applied, and deep sedation group in which propofol was applied additionally. A questionnaire form was given to the patients and the bronchoscopist asking about their satisfaction with the procedure. In addition, patients were asked whether they would allow the procedure to be repeated if necessary. Complications were recorded.
Results: Mild-moderate sedation was applied to 62 (46.6%) and deep sedation was applied to 36 (27.1%) out of the 133 patients. The satisfaction of both the patient and the bronchoscopist was found to be statistically significantly higher in the patients who received mild-moderate and deep sedation compared to the patients who were not sedated (p<0.001). Permission to repeat the procedure was found to be statistically significantly lower in the non-sedated group than in the sedated group (p<0.001). Eight (22.2%) of the 14 patients with complications were the cases who underwent deep sedation, which was statistically significantly higher than the other groups (p=0.028).
Conclusion: It was determined that sedation applied in bronchoscopy increased patient and bronchoscopist satisfaction, there was no difference between mild-moderate and deep sedation in terms of patient and bronchoscopist satisfaction, and complications due to sedation did not require further intervention.

Amaç: Koronavirüs hastalığı (COVID-19) sonrası dönemde görülen sekel lezyonlar ile ilişkili faktörlerin ortaya konulması hasta takibi açısından önemlidir. Bu çalışma, COVID-19 pnömonisi nedeniyle servise yatırılan entübe olmayan hastalarda radyolojik gerileme ile ilişkili parametreleri belirlemek amacıyla yapıldı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmada, Ağustos 2020 tarihinde hastaneye yatırılan COVID-19 pnömonisi hastalarının demografik ve klinik özellikleri retrospektif olarak incelendi. Akciğer grafisi ve/veya bilgisayarlı toraks tomografisine göre birinci ayda radyolojik olarak tam gerileme olan hastaların verileri diğer hastalarla karşılaştırıldı.
Bulgular: 01 Ağustos 2020–01 Eylül 2020 tarihleri arasında kliniğimizde COVID-19 pnömonisi nedeniyle takip edilen en az dört hafta sonraya ait kontrol radyolojik tetkikleri olan 42 hasta çalışmaya alındı. Tam radyolojik cevabın birinci ayda hastaların %38’inde (n=16) sağlanamadığı görüldü. Radyolojik olarak tam gerileme olan hastaların verileri diğerleri ile karşılaştırıldığında ortalama yaş, cinsiyet dağılımı, ek hastalıklar, sigara içme oranı, hastanede kalış süresi, radyolojik izlem süresi ve başvuru anındaki oksijen değerleri açısından benzer bulundu. Hastanede yatış sırasında hidroksiklorokin, inhale kortikosteroid, spesifik olmayan antibiyotik ve C vitamini kullanım oranları da her iki grupta aynı bulundu. Ancak tam radyolojik cevabı olan grupta intravenöz steroid uygulama ve antipsödomonal antibiyotik kullanma oranı daha düşüktü (sırasıyla p=0,021 ve p=0,038) ve C-reaktif protein (CRP) değeri tam radyolojik cevap göstermeyen grupta istatistiksel olarak yüksek bulundu (33,2mg/L–78,9 mg/L, p=0,020). Regresyon analizi başvuru anındaki CRP değerinin gecikmiş radyolojik regresyon ile bağımsız olarak ilişkili olduğunu gösterdi (p=0,011, RR=1,02, CI=1,004–1,033).
Sonuç: CRP düzeyi ≥60 mg/L olan, intravenöz steroid ve antipsödomonal antibiyotik tedavisi alan hastalarda COVID-19 sonrası dönemde uzamış radyolojik cevap olduğu tespit edildi.

Objective: The factors associated with post-COVID sequela need to be revealed for a better follow-up. This study is conducted to reveal the parameters associated with radiological regression in non-intubated patients hospitalized for COVID pneumonia.
Material and Methods: The demographic and clinical characteristics of the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pneumonia patients hospitalized in August 2020 were reviewed retrospectively. The data of patients who had radiological complete regression in the 1st month according to chest X-ray and/or computed tomography of the thorax were compared with the others.
Results: The patients (n=42) who were followed up in our clinic for COVID-19 pneumonia between August 1 and September 1, 2020, and had undergone radiological control examinations at least 4 weeks after discharge, were included in the study. It was observed that a complete radiological response could not be achieved in 38% (n=16) of the patients in the 1st month. The data of patients with and without complete radiological regression were found to be similar in terms of mean age, gender distribution, comorbidities, smoking rate, length of hospital stay, duration of radiological follow-up, and oxygen values at admission. The rates of use of hydroxychloroquine, inhaled corticosteroid, non-specific antibiotics, and vitamin C during hospitalization were the same in both groups. However, the rate of IV steroid administration and antipseudomonal antibiotic use was lower in the group with complete radiological response (p=0.021 and p=0.038, respectively), and the C-reactive protein (CRP) value was statistically higher in the group without complete radiological response (33.2 mg/L–78.9 mg/L, p=0.020). Regression analysis showed that CRP at admission was independently as-sociated with delayed radiological regression (p=0.011, RR: 1.02, CI: 1.004–1.033).
Conclusion: Our results revealed that patients with CRP ≥60 mg/L and who had received IV steroids and antipseudomonal antibiotic therapy can be regarded as candidates for prolonged radiological response in the post-COVID period.

Amaç: Yoğun bakım ünitesi enfeksiyonlarına neden olan etkenlerde karşılaşılan antibiyotik direnci tedavide önemli bir sorundur. Son yıllarda özellikle Klebsiella pneumoniae izolatlarında çoklu antibiyotik direnci saptandı. Bu bakterilerin neden olduğu enfeksiyonların tedavisi zordur ve ölüm oranı yüksektir. Bu çalışmada, yoğun bakım ünitesi hastalarından alınan örneklerden elde edilen K. pneumoniae izolatlarının seftazidim/avibaktama karşı in vitro antimikrobakteriyel duyarlılık oranı çalışıldı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma kesitsel bir kohort olarak tasarlandı. Yoğun bakım ünitesi enfeksiyonu tanısı alan hastalardan elde edilen K. pneumoniae izolatlarının seftazidim/avibactam duyarlılığı disk difüzyon yöntemi ile çalışıldı.
Bulgular: Yoğun bakım hastalarından alınan 20 kan, 16 bronş aspiratı ve bir idrar örneğinden izole edilen 37 K. pneumoniae izolatlarının 31’i (%83,7) seftazidim/avibaktama duyarlı, 6’sı (%16,3) dirençli bulundu. İzolatların 12’si pandirençli olarak saptandı. Pandi-rençli suşların 3’ünün (%25) seftazidim/avibaktama dirençli, 9’unun (%75) duyarlı olduğu görüldü.
Sonuç: Çalışmamızda çoklu antibiyotik direnci gösteren K. pneumoniae suşlarında bile CAZ-AVI’nin düşük direnç oranı gösterdiği belirlendi. Antibiyotik direnci sorunu olan yoğun bakım ünitesi enfeksiyonlarında alternatif bir tedavi seçeneği olabileceği düşünülmüştür.

Objective: Antibiotic resistance encountered in agents causing intensive care unit (ICU) infections is a considerable problem in treatment. In recent years, multiple antibiotic resistances have been detected, especially in Klebsiella pneumonia isolates. Infections caused by these bacteria are difficult to handle and have a high mortality. In this study, the in vitro antimicrobial susceptibility rate of ceftazidime/avibactam (CAZ-AVI). on K. pneumonia isolates obtained from the samples of ICU patients was investigated.
Material and Methods: The study is designed as a cross-sectional cohort. CAZ-AVI susceptibility of K. pneumonia isolates obtained from patients diagnosed with ICU infection was studied by disc diffusion method.
Results: Among 37 K. pneumonia isolates isolated from 20 blood, 16 bronchial aspirate and one urine samples from ICU patients, 31 (83.7%) were found to be CAZ-AVI susceptible and 6 (16.3%) were resistant. 12 of the isolates are panresistant. It was observed that 3 (25%) of the panresistant strains were resistant to CAZ-AVI and 9 (75%) were susceptible.
Conclusion: In our study, it was determined that CAZ-AVI showed a low resistance rate even in K. pneumoniae strains that showed multi-antibiotic resistance. It was thought that it could be an alternative treatment option in ICU infections with antibiotic resistance problems.

Amaç: Endobronşiyal obstrüksiyon, mukosiliyer aktiviteyi ve hava yolu florasını etkileyerek enfeksiyonlara zemin hazırlayabilir. Bu çalışmada, endobronşiyal obstrüksiyon saptanan hastalarda obstrüksiyon derecesi ile bronş lavajı örneklerinde izole edilen mikroorganizma türleri ve bronkoskopi materyalinin patolojik tanısı arasındaki ilişkileri karşılaştırmak amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, Temmuz 2017-Haziran 2020 tarihleri arasında bronkoskopik incelemede endobronşiyal obstrüksiyon saptanan ve bronş lavajında mikrobiyolojik inceleme yapılan hastalar dahil edildi. Hastaların demografik verileri, bronş lavajı mikrobiyolojik inceleme sonuçları ve patolojik verileri, tanıları, antibiyotik kullanım durumları ve hastane yatış bilgileri kaydedildi. Endobronşiyal obstrüksiyon derecesi ve patolojik bulgular ile bronş lavajı mikrobiyolojik inceleme sonuçları arasındaki ilişkiler araştırıldı.
Bulgular: Çalışmaya 306 hasta dahil edildi. En sık görülen endobronşiyal obstrüksiyon şekli konsantrik daralma idi. Bronş lavajı örneklerinin %17,6’sında mikrobiyolojik incelemede üreme saptandı. En sık izole edilen mikroorganizmalar Mycobacterium tuberculosis ve Pseudomonas aeruginosa idi. Obstrüksiyon türü ile mikrobiyolojik üreme varlığı arasında anlamlı ilişki saptanmadı, ancak konsantrik daralma saptanan olgularda P. aeruginosa ve Staphylococcus aureus daha sıktı. Bronş lavajı örneklerinin mikrobiyolojik incelemesinde üreme saptanan olguların %53,9’unda üç ay içinde antibiyotik kullanımı öyküsü ve %24,1’inde hastane yatış öyküsü mevcuttu.
Sonuç: Obstrüksiyonun türü ile mikrobiyolojik incelemede üreme arasında anlamlı ilişki saptanmadı, ancak izole edilen bakteri türleri açısından anlamlı sonuçlar elde edildi. Endobronşiyal obstrüksiyonun benign veya malign bir nedene bağlı olmasının mikrobiyolojik inceleme sonuçlarını etkilemediği gösterildi.

Objective: Endobronchial obstruction may predispose to infections by affecting mucociliary activity and airway flora. In this study, it was aimed to compare the relationships between the degree of obstruction, the microorganisms isolated in bronchial lavage samples and the pathological diagnosis of bronchoscopy material in patients with endobronchial obstruction.
Material and Methods: Patients with endobronchial obstruction detected in bronchoscopic examination and microbiological examination in bronchial lavage between July 2017 and June 2020 were included in the study. Demographic data, bronchial lavage microbiological examination and pathological results, diagnoses, antibiotic use, and hospitalization information of the patients were recorded. The relationships between the degree of endobronchial obstruction, pathological findings, and the results of bronchial lavage microbiological examination were investigated.
Results: Three hundred and six patients were included in the study. The most common form of endobronchial obstruction was concentric narrowing. Microbiological examination revealed growth in 17.6% of bronchial lavage samples. The most frequently isolated microorganisms were mycobacterium tuberculosis and pseudomonas aeruginosa. There was no significant relationship between the type of obstruction and the presence of microbiological growth, but pseudomonas aeruginosa and staphylococcus auerius were more common in cases with concentric narrowing. In the microbiological examination of the bronchial lavage samples, 53.9% of the cases with growth detected had a history of antibiotic use within 3 months, and 24.1% had a history of hospitalization.
Conclusion: There was no significant relationship between the type of obstruction and growth in microbiological examination but significant results were obtained in terms of isolated bacterial species. It was shown that endobronchial obstruction due to a benign or malignant cause did not affect the results of microbiological examination.

Amaç: Çalışmamızda koronavirüs hastalığı (COVID-19) olan hastalarda kan eozinofil düzeyinin hastalık şiddeti ile ilişkisi ve prognoza etkisinin araştırılması amaçlanmaktadır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, 11 Mart 2020-15 Mayıs 2020 tarihleri arasında hastanemizde klinikte yatmış olan ve ayaktan başvuran gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile tanısı doğrulanmış 434 COVID-19 hastası dahil edildi.
Bulgular: Lenfosit sayısı, eozinofil sayısı ve yüzdesinin mortal grupta anlamlı şekilde düşük olduğu görüldü (sırasıyla p=0,004, p=0,043, p<0,001). Kan C-reaktif protein (CRP) değeri de mortal grupta yüksek saptandı (p<0,001). Radyolojik bulgulara bakıldığında plevral efüzyonun eşlik ettiği tabloların daha mortal seyrettiği görüldü (p<0,001). Ayrıca mortal seyreden hastalarda anlamlı şekilde daha fazla lob tutulumu (ortalama 4,5) gözlendi (p=0,009). Çok değişkenli lojistik regresyon analizi sonuçlarına göre 50-64 yaş aralığı (p=0,028), nefes darlığı (p=0,011), bulantı kusma (p=0,007) şikayetlerinin olması, kan tablosunda eozinofil sayı ve yüzdesindeki düşüklük (p=0,001) ve radyolojik bulgularda plevral efüzyonun (p=0,026) eşlik ettiği durumlar mortalite için önemli risk faktörleri olarak belirlendi.
Sonuç: COVID-19 hastalarında başlangıçta lenfopeni ile birlikte eozinopeni ve CRP yüksekliğinin eşlik etmesi kötü prognoz göstergesi olup, mortalite ile ilişkili bulundu.

Objective: We planned to investigate the relationship of blood eosinophil level with disease severity and its effect on prognosis in coronavirus disease 2019 (COVID-19) patients.
Material and Methods: Four hundred and thirty-four COVID-19 patients who were hospitalized in the ward and admitted to our hospital between March 11, 2020, and May 15, 2020, and whose diagnosis was confirmed by real-time-polimerase chain reaction were included in the study.
Results: Lymphocyte, eosinophil count, and percentage were found to be significantly lower in mortal group (p=0.004, p=0.043, p<0.001, respectively). The blood c-reactive protein (CRP) value was also found to be high in mortal group (p<0.001). When the radiological findings accompanied by pleural effusion were more fatal (p<0.001). In addition, significantly more lobe involvement (mean 4.5) was observed in mortal group (p=0.009). According to the results of multivariate logistic regression analysis, 50–64 age range (p=0.028), shortness of breath (p=0.011), complaints of nauseavomiting (p=0.007), low number and percentage of eosinophils in the blood count (p=0.001), and radiological findings accompanied by pleural effusion (p=0.026) were determined as important risk factors for mortality.
Conclusion: The presence of eosinopenia and elevated CRP with lymphopenia at admission in COVID-19 patients is an indicator of poor prognosis and has been found to be associated with mortality.

Tüberküloz, tıptaki gelişmelere rağmen günümüzde de önemli bir sağlık problemidir. Bunların %20’si başta lenf bezi ve plevra olmak üzere akciğer dışı tüberkülozdur. Gelişmiş ülkelerde nadir görülse de bazı ülkelerde tüberküloz lenfadenit ve buna bağlı şilotoraks görülebilmektedir. Bu yazıda, şilotoraks nedeniyle opere edilen bir hastanın tüberküloz lenfadenit tanısı alması üzerine bu konudaki farkındalığın artırılması amaçlandı.

Despite advances in medicine, tuberculosis is still an important health problem today. About 20% of these are extrapulmonary tuberculosis, primarily lymph node, and pleura. Although it is rare in developed countries, tuberculous lymphadenitis and related chylothorax can be seen in some countries. In this article, we aimed to increase the awareness on the diagnosis of tuberculous lymphadenitis in a patient which we operated for chylothorax.

Silikozis, dünya genelinde en yaygın mesleki akciğer hastalığı olup Mycobacterium tuberculosis enfeksiyonu ile birlikteliğine sık rastlanmaktadır. Silikozis hastalarının, sağlıklı bireylerle karşılaştırıldığında akciğer tüberkülozu gelişme riski 3 ile 39 kat arası; akciğer dışı tüberküloz gelişme riski de 3,7 kat daha yüksek bulundu. Altmış iki yaşındaki erkek hasta kliniğimize 4 yıldır devam eden sağ göğüs ağrısı ve nefes darlığı şikayeti ile başvurdu. Meslek öyküsünde 30 yıl boyunca kurşun ve çinko çıkarılan madende kazmacı, lağımcı olarak çalıştığı, dinamit ile patlatma işi yaptığı ve 2013 yılında emekli olduğu öğrenildi. Öz geçmişinde 2018 yılında öksürük ve balgam şikayeti ile göğüs hastalıkları polikliniğinde değerlendirildiği, balgam asido dirençli basil pozitif olarak gelmesi üzerine, antitüberküloz tedavi aldığı öğrenildi. Bu yazıda, akciğer tüberkülozu ile prezente olan, radyolojik olarak yumurta kabuğu kalsifikasyonunun eşlik ettiği bir pnömokonyoz olgusu sunuldu.

Silicosis is the most common occupational lung disease worldwide and its association with mycobacterium tuberculosis infection is common. The risk of devel-oping pulmonary tuberculosis is 3–39 times higher in silicosis patients compared to healthy individuals; the risk of developing extrapulmonary tuberculosis was also found to be 3.7 times higher. A 62-year-old male patient applied to our clinic with complaints of the right chest pain and shortness of breath for 4 years. In his occupational history, it was learned that he worked as a sapper and a miner in the mine, where lead and zinc were extracted for 30 years, and that he was engaged in blasting with dynamite and retired in 2013. In his history, it was learned that he was evaluated in the pulmonary diseases outpatient clinic with cough and sputum complaints in 2018, and he received antituberculosis treatment after the sputum was positive for acid-fast bacillus. We presented a case of pneumoconiosis presenting with pulmonary tuberculosis accompanied by radiological eggshell calcification.