Giriş: Bu çalışmada asbest teması olan akciğer kanserli hastaların, asbest teması olmayan hastalar ile karşılaştırarak sosyo demografik, klinik ve radyolojik özelliklerini ayırt etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışma grubu 2637 akciğer kanserli hastadan oluşmaktaydı. Hastalar asbest teması öyküsü ve asbestin radyolojik bulguları açısından 3 ayrı gruba ayrıldı; temas öyküsü ve radyolojik bulgusu olmayan hastalar (1136), temas öyküsü olan ancak radyolojik bulgusu olmayan hastalar (1338) ve hem temas öyküsü hem de radyolojik bulgusu olan hastalar (135). Bir ve üçüncü gruplar karşılaştırıldı. Bulgular: Asbeste bağlı lezyonların radyolojik bulguları 107 kişide plevral plak, 5 kişide asbestozis, 30 kişide diffüz plevral fibrozis ve 3 kişide yuvarlak atelektaziydi. Asbest temas öyküsü ve radyolojik bulgusu olan grupta yaş ortalaması (63.9±8.8), temas öyküsü ve radyolojik bulgusu olmayan gruptan (60.1±9.6) daha yüksekti (p<0.001). İki grup arasında sosyo demografik ve klinik özellikler bakımından fark yoktu. Asbest temas öyküsü ve radyolojik bulgusu olan grupta lezyon daha çok alt zon ve periferik yerleşim gösteriyorken, diğer grupta santral yerleşim gösteriyordu (p=0.004, p=0.028, p=0.003). İki grup arasında histopatolojik alt tipler bakımından fark yoktu (p<0.656). Ancak, evre 4 hastalık oranı asbest temas öyküsü ve radyolojik bulgusu olan grupta diğer gruba göre daha düşüktü (%40.2 karşın %49.2; p=0.048). Tartışma: Akciğer kanserinden şüphelenilen asbest temaslı kişilerde alt ve periferik akciğer alanlarının dikkatli değerlendirilmesi hastalığın ileri evrede yakalanma oranını azaltabilir. Bu grupta ileri evre hastalık oranı daha az olduğu için tedavi ve dikkatli takip ile sağ kalım iyileştirilebilir.

Introduction: In this study we aimed to differentiate sociodemographic, clinical and radiological characteristics of patients with asbestos exposed lung cancer compared to patients with asbestos unexposed lung cancer. Material and Methods: The study group consisted of 2637 patients with lung cancer. Patients were classified into three groups regarding asbestos exposure history and asbestos-related radiological findings: asbestos unexposed and no asbestos- related radiological findings (1136); asbestos exposed and no asbestos-related radiological findings (1338); asbestos exposed and asbestos- related radiological findings (135). First and third groups were compared. Results: Asbestos-related radiological findings were pleural plaque in 107 patients, asbestosis in 5, diffuse pleural thickening in 30 and round atelectasis in 3 patients. The mean age was higher in the group with asbestos exposed and asbestos- related radiological findings than the other group (63.9±8.8 v.s. 60.1±9.6; p<0.001). There were no difference between two groups regarding sociodemographic and clinical findings. Tumor showed lower lobe and peripheral origin in the group with asbestos exposed and asbestos-related radiological findings whereas the other group showed central origin (p=0.004, p=0.028, p=0.003). Histopathological subtypes were not different between two groups (p<0.656). However, stage 4 disease was less common in the group with asbestos exposed and asbestos-related radiological findings (40.2% v.s. 49.2%; p=0.048). Discussion: Careful evaluation of the lower and peripheral lung areas in asbestos-exposed individuals suspected of lung cancer may reduce the rate of diagnosing the disease in the advanced stage. Treatment and careful follow-up can improve survival because the rate of advancedstage disease in this group is lower.

Giriş: Endobronşiyal ultrasonografinin (EBUS) küçük hücreli akciğer kanserinin (KHAK) tanısındaki rolünü değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Aralık 2008 - Ekim 2014 tarihleri arasında EBUS yapılan olguların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Final tanısı KHAK olan olguların demografik özellikleri, radyolojik görünümleri, EBUS ile örneklenen lenf bezlerinin kısa aksları kayıt edildi. Bulgular: Final tanısı EBUS ile konulan, yaş ortalaması 60,2±8,7 yıl olan 12(%21.1)’si kadın, 45(%78.9)’i erkek 57 hastada KHAK tanısı mevcuttu ve bu olgular çalışma kapsamına alındı. EBUS öncesi fiberoptik bronkoskopi yapılan 25 olgunun 24 (%96)’ünde endobronşiyal lezyon saptanmamış, 1 olguda ise endobronşiyal kitleden alınan biyopsi tanısal olmamıştı. Yedi olguda transtorasik iğne aspirasyon biyopsisi yapılmıştı ve bunların hiçbiri tanısal değildi. 57 olguda 67 hiler ve mediastinal LAM, 19 peribronşiyal kitleden EBUS TBNA yapıldı. Ortalama lenf bezi kısa aksı 2,38±1,08 cm idi. EBUS-TBNA yapılan 67 LN dan 54(%80.6)’ünde küçük hücreli akciğer kanseri tanısı elde edildi. 19 olguda ise peribronşiyal kitleden TBNA yapıldı ve bu olguların hepsinde (%100) kitleden yapılan TBNA tanısal idi. Bu olgularda primer kitlenin ortalama boyutu 4,04 (2- 7) cm idi. Olgu bazında ele alındığında EBUS ile 57 olgunun 55’ine KHAK tanısı konuldu (sensitivite %96,5). EBUS ile tanı konulamayan 2 olguda mediastinoskopi ile KHAK tanısı elde edildi. Sonuç: Konvansiyonel yöntemlerle tanı konulamayan KHAK olgularında EBUS yüksek sensitivitesi nedeniyle alternatif bir tanı yöntemi olarak düşünülmelidir.

Aim: To assess the utility of endobronchial ultrasound (EBUS) guided transbronchial needle aspiration in the diagnosis of small cell lung cancer (SCLC). Material and Methods: The files of subjects who had undergone EBUS between December 2008- October 2014 were retrospectively evaluated. The demographic data, radiological findings and the short diameter measurements of the sampled lymph nodes of subjects finally diagnosed as SCLC were recorded. Results: Fifty-seven subjects were diagnosed as SCLC with EBUS. The mean age of 12 (21.1%) female and 45 (78.9%) male subjects was 60,2±8,7. Fiberoptic bronchoscopy was applied to 25 subjects prior to EBUS; 24 had no endobronchial lesion and biopsy was nondiagnostic in one case with endobronchial lesion. Seven cases had transthoracic needle aspiration biopsy, but none was diagnostic. We sampled 67 lymph nodes and 19 peribronchial mass lesions by EBUS-TBNA. The mean lymph node short diameter length was 2.38±1.08 cm. Of 67 lymph nodes, 54 (80.6%) demonstrated SCLC. Of 19 peribronchial mass lesions, all (100%) were diagnostic for SCLC. Mean length of primary mass lesions was 4.04 (2- 7) cm. Overall, 55 of 57 subjects were diagnosed as SCLC with EBUS (sensitivity 96.5%). Two cases with nondiagnostic samples underwent mediastinoscopy and got diagnosis of SCLC. Discussion: EBUS is an alternative diagnostic tool with high sensitivity for SCLC when conventional methods remain nondiagnostic.

Giriş: Bu çalışmada sigara bırakma polikliniğimize başvuran cezaevi hastalarında bupropion ve vareniklin tedavisinin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında sigara bırakma polikliniğimize başvuran 108 erkek cezaevi hastası çalışmaya dahil edildi. Sayısal veriler için tanımlayıcı istatistikler (ortalama ± std. sapma), kategorik değişkenler için frekans dağılımları kullanıldı. İki kategorik değişken arasındaki ilişki değerlendirilirken ise ki kare testi kullanıldı. Bulgular: Toplam 108 erkek cezaevi hastası çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 32,05 ± 9,792 saptandı. Sigara kullanımı ortalama 22,13 ± 13,583 paket yıldı. Vareniklin kullananların %26,1’i, bupropion kullananların ise %21’i tedavi sonunda sigarayı bıraktı. Uygulanan ki kare analizi sonucunda kullanılan ilaç ile tedavi sonunda sigara bırakma durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı. Tartışma: Çalışmamızda bupropion ve vareniklin tedavisi başlanan cezaevi hastalarında bir yıllık süreç sonunda sigara bırakma oranlarını benzer saptadık.

Introduction: In this study, we aimed to evaluate the efficacy of bupropion and varenicline treatment in prison patients who applied to our smoking cessation clinic. Material and Methods: Between January 2014 and December 2015, 108 male prisoners who participated in our smoking cessation clinic were included in the study. Descriptive statistics (mean ± std deviation) for numerical data and frequency distributions for categorical variables were used. When the relationship between two categorical variables was evaluated, the chi square test was used. Results: A total of 108 male prisoners were involved in the study. The mean age of the patients was 32,05 ± 9,792. The average smoking rate was 22,13 ± 13,583 packaged years. 26.1% of those using varenicline and 21% of those using bupropion left the cigarette at the end of treatment.There was no statistically significant relationship between the drug used and the smoking cessation status as a result of the applied chi square analysis at the end of the treatment. Discussion: In our study, smoking cessation rates were similar bupropion and varenicline treatment in prison patients after one year.

Giriş: Hepatik hidrotoraks karaciğer transplantasyonu yapılan merkezlerde sık karşılaşılan, tedavisi medikal ve/veya cerrahi olan klinik bir antite olup, göğüs cerrahisi uzmanlarının konsültasyon istenme gerekçelerindendir. Çalışmamızın amacı karaciğer nakli yapılan hasta grubumuzda preoperatif ve erken postoperatif dönemde görülebilen hepatik hidrotoraks sıklığını saptamak, tedavi sürecimizi gözden geçirmek, tedavi süreci ve sonuçlarını paylaşmaktır. Gereç ve Yöntem: Hastanemiz karaciğer nakil ekibi tarafından Mart 2012-Aralık 2015 tarihleri arasında karaciğer transplantasyonu gerçekleştirren 172 hastanın (97 erkek, 75 kadın; ortalama yaş 52,56±12,1) sonuçları retrospektif olarak değerlenirildi. Hastaların demografik, klinik, radyolojik özellikleri irdelendi. Hastalar efüzyon miktarına göre evrelendi. Durumun yoğun bakım, hastanede yatış süresine ve mortaliteye etkisi incelendi. Bulgular: Preoperatif hidrotoraks olan hastalarda postoperatif hidrotoraks görülme ihtimalinin de yüksek olduğu izlendi (p=0.033). Preoperatif dönemde efüzyon saptanan hastaların %25,5’ine, postoperatif dönemde efüzyon saptanan hastaların %29,9’una grade 2 olduğu için drenaj uygulandı. Preoperatif veya postoperatif hidrotoraks gelişimi ile hastaların yoğun bakımda yatış süresi, hastanede kalma süresi ve mortalite oranları arasında anlamlı fark bulunmadı. Tartışma: Sadece grade 2 olarak tanımladığımız hasta grubuna drenaj uygulayarak iyi sonuçlara ulaşılabileceğini gösterdiğimiz çalışmada; sonuçlarımızın hepatik hidrotoraks sebebiyle danışılan göğüs cerrahlarına yaklaşım konusunda yardımcı olacağı görüşündeyiz.

Introduction: Hepatic hydrothorax treated medically and/or surgically which is frequently encountered in liver transplant centers is one of the indications thoracic surgeons are called for consultations. The aim of our study is to estimate the rate of hepatic hydrothorax in our transplant cases in the pre-posttransplant period, to make an overview of our treatment protocol and to assess the effect of treatment and its results. Material and Methods: Data of 172 hepatic transplant patients(97 male,75 female;mean age: 2.56±12.1) operated between March 2012- December 2015 were retrospectively reviewed. Demographic, clinical and radiologic features were evaluated. Patients were graded according to the volume of effusion. Taking surgical interventions into consideration, the role of the presence of hepatic hydrothorax was evaluated with respect to intensive care, hospital stay, morbidity and mortality. Results: atients who had preoperative hydrothorax tended to have more frequent hydrothorax postoperatively (p=0.03). 25.2% of preoperatively determined hydrothorax patients, and 29.9% of postperative hydrothorax patients underwent thoracic drainage owing to their grade was2. Hepatic hydrothorax didn’t affect duration of stay in postoperative intensive care unit and hospital, and mortality. Conclusion: Our study that we reached good results by performing drainage to patients described grade2, may provide a perspective to consultant thoracic surgeons in the management of hepatic hydrothorax.

Giriş: Çalışmanın amacı, yaşlı akciğer kanserli olguların epidemiyolojik, klinik ve sağkalım özelliklerinin genç olgularla karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 2637 akciğer kanserli hasta değerlendirildi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Yaşı 65’den küçük olanlar genç, yaşı 65 ve üzerinde olanlar yaşlı olarak tanımlandı. Grupların epidemiyolojik, klinik ve sağ kalım özellikleri karşılaştırıldı. Verilerin analizinde ki-kare testi, ttesti ve çoklu lojistik regresyon analizi uygulandı. Bulgular: Hastaların 998'i (%37.8) yaşlı grupta, 1,639'u (%62.2) genç gruptaydı. Öğrenim düzeyleri düşük (p<0.001), aktif sigara içicileri (p<0.001), çevresel asbest temasları (p=0.005), KOAH (p<0.001) ve ko-morbiditeleri (p<0.001) bulunanların orantısı yaşlı grupta genç gruba göre yüksekken, mesleksel riski olma (p=0.005) orantısı genç grupta daha yüksekti. Gruplar arasında histopatolojik tiplere (p=0.078) ve evre düzeylerine (p=0.254) dağılımda fark bulunmadı. Yaşlı hastalarda Karnofsky performans skoru (79.3), genç gruptan (82.2) daha düşüktü (p<0.001). Yaşlı hastaların üniversite mezunu olanlar, sigarayı içipbırakanlar ve mesleksel risk öyküsü bulunanlar arasında görülme riski, gençlere göre daha azken, KOAH’lı olanlarda risk daha fazla idi. Yaşlı grupta ortanca sağ kalım (%95 güven aralığı) 8.0 ay (7.3–8.7) olup, genç gruptan (9.0 ay; (8.5–9.5)) daha kısaydı (p=0.033). Her iki grupta da çok değişkenli analizde sağ kalımı etkileyen faktörler, erken evrede tanı almak, performans skoru yüksekliği ve tedavi almak olarak belirlendi. Tartışma: Akciğer kanserli hastalarda anti tümöral tedavi planı yapılırken yaştan öte hastanın fonksiyonel açıdan zinde olması, performans durumu ve hastalığın evresi dikkate alınmalıdır.

Introduction: The aim of the study is to compare the epidemiological, clinical and survival characteristics of elderly lung cancer cases with younger ones. Material and Methods: Total of 2,637 patients with lung cancer were evaluated in the study. Patients were divided into two groups: <65 are younger;< 65 are elderly. The epidemiological, clinical and survival characteristics of the groups were compared. To analysis the data, chi-square test, t-test and multivariate logistic regression analysis were applied. Results: 998 (37.8%) of the patients were in elderly group and 1,639 (62.2%) were in younger group. While the proportion of those with low education levels (p<0.001), current smokers (p<0.001), environmental asbestos exposure (p=0.005), COPD (p<0.001) and co-morbidities (p<0.001) was higher in elderly group than in younger group, the proportion of occupational risk (p=0.005) was higher in younger group. Histopathologic subtypes (p=0.078) and stages (p=0.254) were not different between the groups. Karnofsky performance score (79.3) in elderly group was lower than younger group (82.2) (p<0.001). Elderly patients had a lower risk of having university graduates, ex-smokers and occupational risk than younger group, while those with COPD had a higher risk. The median survival (95% confidence interval) in elderly group was 8.0 months (7.3-8.7) and shorter than younger group (9.0 months; 8.5-9.5) (p=0.033). In both groups, factors affecting survival in multivariate analysis were early stage, high performance score and treatment. Discussion: When antitumoral therapy is planned in patients with lung cancer, the functional status of the patient, performance status and disease stage should be taken into account instead of age.

Ekinokokkoz, gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerde hala yaygın bir sağlık sorunu oluşturan önemli bir paraziter enfestasyondur. En yaygın tutulum karaciğer tutulumudur, bunu akciğer tutulumu izler. Hidatid kist hastalığı sıklıkla asemptomatiktir. Pulmoner emboli oldukça nadir görülür. Kardiyak hidatid kist, genellikle karaciğer hidatid kistinde hepatik ven veya vena kava inferiorun invazyonu ile olur. Tanıda radyolojik yöntemler oldukça faydalıdır. Tedavinin temelini cerrahi tedavi oluşturur, medikal tedavi buna alternatiftir. Biz burada masif pulmoner emboliye sebep olan sağ ventrikül tutulumlu hidatid kist olgusunu sunduk.

Echinococcosis is an important parasitic infestation that is still a common health problem in undeveloped and developing countries. The liver is the most common site of involvement, followed by the lung. Hydatid disease is often asymptomatic. Pulmonary embolism of hydatid cysts is extremely rare. It is usually seen in cardiac hydatid cyst but it can be also due to inferior vena cava (IVC) or hepatic vein invasion in liver hydatidosis. Radiological methods are very useful in the diagnosis. Surgical treatment creates the basic of treatment. Medical treatment, an alternative to surgery. Here, we present of a case of with right ventricular hydatidosis causing massive pulmonary emboli.

Pulmoner hipoplazi değişen oranlarda akciğer parenkimi, bronş ve pulmoner arterin az gelişmesi durumudur. Hipoplazinin ağırlığına bağlı olarak hastalar asemptomatik olabileceği gibi ağır solunum zorluğuyla da başvurabilir. Hastalık genellikle belirtilerini neonatal veya çocukluk çağında gösterir. Erişkin yaşlarda saptanan olgular da bulunmaktadır. Nefes darlığı, öksürük, balgam şikâyetleri ile başvuran 26 yaşında kadın hastanın toraks BT’sinde sol akciğerde pulmoner vasküler yapıların yokluğu dikkat çekti. Sol akciğerde hacmi azalmış bir parenkim izlendi. Vasküler yapıların izlenmemesi nedeniyle çekilen toraks MRanjio’da sol akciğer pulmoner damar yapılarında ileri derecede azalma, sol akciğerde hacim kaybı görüldü. Bu bulgularla hastaya unilateral pulmoner hipoplazi tanısı kondu. Pulmoner hipoplazi radyolojik olarak bazı konjenital akciğer hastalıklarını ve damarsal bozuklukları taklit edebilen, toraks anjioBT ve toraks MRanjio ile tanı konabilen ve erişkin yaşlarda da görülebilen konjenital bir anomalidir.

Pulmonary hypoplasia is underdevelopment of pulmonary parenchyma, bronchi and pulmonary arteries in various degrees. Patients may be asymptomatic depending on extent of hypoplasia or may attend with severe respiratory insufficiency. The patients have the symptoms in neonatal or childhood. Patients may be diagnosed in adulthood. A 26-years-old woman admitted with dyspnea, cough and sputum and her thorax CT showed an absence of left pulmonary vascular structures. Her left pulmonary parenchyma was small in volume. Thoracic angioMR was taken and pulmonary vascular structures were diminutive and volume of the left lung was small. The patient was diagnosed to have unilateral pulmonary hypoplasia with these findings. Pulmonary hypoplasia is a congenital anomaly which can imitate some other congenital pulmonary and vascular diseases, and can be diagnosed by using thorax angioCT and MRangio. This condition may be diagnosed in adulthood.

Tüberküloz (TB) özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde olmak üzere tüm dünyada ciddi bir sağlık sorunudur. Özellikle TB insidansının yüksek olduğu bölgelerde çok farklı klinik ve radyolojik bulgularla ortaya çıkabilmektedir. Endobronşiyal tüberküloz (EBTB), trakeobronşiyal ağacın mikrobiyolojik ve histopatolojik bulgularla kanıtlanmış tüberküloz infeksiyonu olarak tanımlanmaktadır. 82 yaşında kadın hasta, kilo kaybı, gece terlemesi ve nefes darlığı yakınmasıyla başvurdu. Toraks bilgisayarlı tomografisinde sağ üst lob bronşunda daralma ve üst lob atelektazisi görüldü. Hastaya yapılan bronkoskopide sağ akciğer üst lob girişinde mukozal infiltrasyon görüldü, buradan forceps biyopsi ve lavaj yapıldı. Lavaj sıvısında ARB müsbet bulundu, biyopsi sonucu kazeifikasyon içeren granülomatöz proçes olarak değerlendirildi. Hastaya altı aylık standart anti-tüberküloz tedavi başlandı. Tedavinin ikinci ayında atelektatik alan tama yakın geriledi. Radyolojik bulgularla malignite düşünülen her yaştaki olguda, ülkemiz gibi endemik bölgelerde tüberküloz akla getirilmelidir.

Tuberculosis, including in particular the least developed and developing countries is a serious health problem all over the world. Especially in areas with a high incidence of TB can occur in many different clinical and radiological findings. Endobronchial tuberculosis (EBTB) is defined as tuberculosis infection of the tracheobronchial tree proven by microbiologically and histopathologically findings. 82 year-old woman, admitted with complaint of weight loss, night sweats and shortness of breath . Computed tomography of the thorax was observed contraction in the right upper lobe bronchus and atelectasis upper lobe. In bronchoscopy, mucosal infiltration and hemorrhagic lesions on the entrance of right upper lobe were seen, biopsy and lavage were performed here. ARB had been found positive in lavage fluid, biopsy was assessed as a granulomatous processes with caseation. The patient started six-month standard antituberculosis treatment. Atelectasis areas regressed the second month of treatment. In patients of all ages with radiological findings suggestive of malignancy, tuberculosis should be considered in endemic areas like our country.

Bacille Calmette Guérin, tüberküloz basilinin tüm yapısal özelliklerini taşıyan, ancak hastalık oluşturma yeteneği olmayan bir Mycobacterium bovis suşudur. İlk kez 1921’de insanda uygulanan Bacille Calmette Guérin aşısı, dünya genelinde tüberkülozu önlemek için çok yaygın olarak uygulanmakta ve mükemmel bir güvenlik profiline sahip olduğu kabul edilmektedir. Ancak aşıya bağlı çeşitli komplikasyonlar da söz konusudur. En sık cilt komplikasyonları görülür fakat Bacille Calmette Guérin keloidi oldukça nadirdir. Sistemik komplikasyonlar ise immun yetmezlikli hastalarda görülmektedir. Biz bu olgu sunumuyla, Bacille Calmette Guérin aşısının nadir görülen bir cilt komplikasyonu olan keloidli bir hastayı sunduk ve literatür eşliğinde Bacille Calmette Guérin aşısının komplikasyonlarına dikkati çekmek istedik.

Bacille Calmette Guerin, is a Mycobacterium bovis strains with all the structural features of Mycobacterium tuberculosis, which is not capable of causing disease. Bacille Calmette Guerin vaccine which was first used in humans in 1921 is administered worldwide to prevent tuberculosis and is considered to have an excellent safety profile. However, a variety of complications can be seen due to vaccination. The most common complications are seen in skin but Bacille Calmette Guerin induced keloid is very rare. Systemic complications are seen in patients with immunodeficiency. In this case report, we describe a patient who developed keloid, which is a rare skin complication of Bacille Calmette Guerin vaccination. And also, we would like to draw attention to Bacille Calmette Guerin vaccine complications with literature.

Kırk üç yaşındaki erkek hasta nefes darlığı ve hemoptizi yakınmasıyla başvurdu. Çekilen PA akciğer radyogramında sol akciğer üst lobda atelektazi ve mediastinal amfizem saptandı. Bronkoskopi ile sol ana bronşu tama yakın tıkayan endobronşial tümör tespit edildi. Rijid bronkoskopi ile kitle eksize edilerek tama yakın çıkarıldı ve pasaj açıklığı sağlandı. Kitlenin patolojik incelemesi ‘’Renal Hücreli Karsinom Metastazı’’ olarak raporlandı. Kanser metastazlarının en sık görüldüğü organ beyinden sonra akciğerlerdir. Tüm kanserli olguların yaklaşık %30’da akciğer metastazı görülmesine rağmen endobronşial metastazlara nadiren rastlanmaktadır (%2). En sık endobronşial metastaz yapan tümörler sırasıyla meme, kolon ve böbrektir. Endobronşial metastaza ait radyolojik bulgular obtrüksiyonun derecesine bağlı olarak değişmektedir. Radyogramda parsiyel obstrüksiyona bağlı ekspiratuar hava hapsi ve oligemi görülürken, total obstrüksiyonda atelektazi veya pnömoni gözlenmektedir. Renal hücreli karsinom tanısını endobronşial kitle eksizyonu ile alan ve mediastinal amfizem, atelektazi ile akciğer kanseri kliniğini taklit eden olgu nadir rastlanması nedeniyle sunulmuştur.

Forty-three year old patient admitted with dyspnea and hemoptysis Chest X ray showed a left upper lobe atelectasis and mediastinal emphysema. A fiberoptic bronchoscopy performed and a tumor totally obstructing the left main bronchus was detected. A total excision was performed and the airway clearence was obtained via rigid bronchoscopy. Pathological examination of the extracted tumor specimens showed renal cell carcinoma metastasis. Lung is the second most commonly seen metastatic organ after brain. Approximately 30% of all tumor metastasis happens to lungs but endobronchial metastases’ frequency is only 2%. Breast, colon and renal cell carcinomas are the most common causes of endobronchial lung metastases. Radiological results of endobronchial metastasis vary depending on the degree of obstruction. Chest X rays shows air trapping and oligemia due to partial obstruction of the bronchus, while atelectasis and pneumonia may be seen after total obstruction. Our case presenting with mediastinal emphysema and atelectasis, is an example of the endobronchial tumor mimicking primary lung cancer therefore is presented because of its rarity.