Malign Mezotelyoma (MM) etiyolojisinde genellikle çevresel ve mesleksel asbest maruziyeti rol alır. Ayrıca yine bir fibröz zeolit olan erionit de suçlanmaktadır. Ülkemizde çevresel asbest ve erionit teması nedeniyle MM yaygın bir kanser türüdür. Çalışmamızda 2005-2011 yılları arasında hastanemizde MM tanısı konan 77 kadın hasta retrospektif olarak değerlendirildi. MM hastalarının dosyaları ayrıntılı olarak incelendi. Çalışmaya alınan hastaların demografik verileri, yaş, şikayet, radyolojik bulgular, tanı yöntemleri, hastalık evreleri daha önceden hazırlanan standart formlara kaydedildi. MM hastalarının yaş ortalaması 57 ± 14.1 yıl idi. Elli yedi hastada (%74) olguda çevresel asbest maruziyeti mevcuttu ve ortalama temas süresi 30.6 yıldı. Hastalardan 21'i (%27.3) asbest kullanımının yaygın olduğu Ergani ilçesinden başvurmuştu. Toplam 63 hastada (%81.8) nefes darlığı, 44 hastada (%57.1) göğüs ağrısı ve 16 hastada (%20.8) kilo kaybı vardı. Ortalama semptom süresi 5.7 ± 4.6 aydı. Ayrıca 47 hastada (%61) histopatolojik tip olarak epitelyal tip olarak saptandı. Hastalarda ortalama sağ kalım 9.54 ± 6.9 ay olarak bulundu. Malign mezotelyoma çevresel asbest maruziyetinin fazla olduğu bölgelerde yaşayan kadınlarda uyumlu semptom ve bulguları olanlarda akla getirilmelidir. Bu kişilerde özellikle plevral tutuluma dikkat edilmelidir. Ülkemizde bu hastalığın önlenmesi için çevresel asbest kullanımının tamamen terk edilmesi için çalışmalar yapmak faydalı olabilecektir.

Malignant mesothelioma (MM) in the etiology of environmental and occupational exposure to asbestos often plays a role. In addition, it is a fibrous zeolite erionite the accused. MM due to environmental asbestos and erionite is a common theme in our country is a type of cancer. In our study, 77 female patients diagnosed with MM at our hospital between 2005-2011 were evaluated retrospectively. MM patients were examined in detail in the files. The demographic data of the patients, age, complaints, radiological findings, diagnostic methods, the standard forms prepared in advance stages of disease were recorded. The mean age of MM patients was 57 ± 14.1 years. Fifty-seven patients (74%) patients had environmental asbestos exposure and the average exposure time is 30.6 years. 21 patients (27.3%), the use of asbestos was commonly applied to the Ergani district. Total of 63 patients (81.8%) dyspnea, 44 patients (57.1%) chest pain and 16 patients (20.8%) had weight loss. The average duration of symptoms was 5.7 ± 4.6 months. In addition, 47 patients (61%) histological type was the epithelial type. The mean survival was found to be 9.54 ± 6.9 months.Malignant mesothelioma should be considered in patients who women living in areas with more than environmental exposure to asbestos, with compatible symptoms and signs. These people should be especially careful of pleural involvement. In our country, for the prevention of this disease to be completely abandoned the use of environmental asbestos studies will be useful to do.

Malign Mezotel yoma (MM) etiyolojisinde çevresel ve mesleksel asbest teması olan bir kanser türüdür. Bölgemizde çevresel asbest teması nedeniyle MPM sık görülen bir hastalıktır.Bu çalışmada temel onkolojik belirteçlerinin MM’daki seviyelerini değerlendirmek amaçlanmıştır. Üniversite hastanesinde takip edilen toplam 30 MM (20 plevral ve 10 peritoneal) hastasının dosyaları retrospektif olarak incelendi. Bu amaçla karsinoembriyonik antijen (CEA), karbonhidrat antijeni 15-3 (CA 15-3), karbonhidrat antijeni 19-9 (CA 19-9), karbonhidrat antijeni 72-4 (CA 72-4), karbonhidrat antijeni 125 (CA 125) ve alfa-fetoprotein (AFP) sonuçları dosyalardan alındı.Hastaların on beşi erkekti ve yaş ortalaması 54.6 ± 13.9 yıldı. On iki hasta Ergani üç hasta ise Çermik ilçesinden başvurmuştu. Yirmi iki hastada (%73) asbest teması pozitifti ve ortalama asbest temas süresi 23 yıldı. On yedi hastada epitelyal tip saptandı. Ortalama AFP 2.09±1.53 IU/ml, CA125 139.7±476.5 U/ml, CEA 4.99±13.23 ng/ml, CA19-9 10.25±10.63 U/ml, CA153 36.47 ±26.82 U/ml ve CA 724 1.01±0.25 U/ml olarak bulundu.Ortalama CA125, CEA ve CA153 düzeyleri laboratuar normal değerlerine göre yüksek bulundu diğer belirteçlerin seviyesi ise normaldi.MM oldukça fatal seyreden ve tedavi seçeneklerinin sınırlı olduğu bir kanserdir. Hastalığın tanı ve tedavi takibinde belirteçlere ihtiyaç olabilmektedir. Kanser belirteçlerinin hastalıktaki rolü için geniş serili çalışmalara ihtiyaç vardır.

Malignant mesothelioma (MM) in the etiology of cancer is a type of environmental and occupational asbestos exposure. MPM due to environmental asbestos exposure is a common disease in our region. This study aimed to assess the levels of basic oncological markers in MM. A total of 30 MM (20 pleural and 10 peritoneal) patients were evaluated retrospectively in University Hospital. For this purpose, carcinoembryonic antigen (CEA) and Carbohydrate antigen 15-3 (CA 15-3), Carbohydrate antigen 19-9 (CA 19-9), Carbohydrate antigen 72-4 (CA 72-4), Carbohydrate antigen 125 (CA 125) and alpha-fetoprotein (AFP), the results were included in the files. Fifteen patients were male and mean age was 54.6 ± 13.9 years. Twelve patients admitted to the town of Ergani and three Cermik. Twenty-two patients (73%) were positive for asbestos exposure to asbestos and the mean exposure time 23 years. Seventeen patients had epithelial type. Mean level of AFP 2.09±1.53 IU/ml, CA125 139.7±476.5 U/ml, CEA 4.99±13.23 ng/ml, CA19-9 10.25±10.63 U/ml, CA153 36.47±26.82 U/ml and CA724 1.01±0.25 U/ml were found. Mean CA125, CEA and CA153 levels were significantly higher than the laboratory normal values and the normal level was found other markers. MM is a highly fatal cancer and treatment options are limited. Markers of disease diagnosis and treatment monitoring may be needed. Large series studies are needed for Cancer markers role in disease.

Küçük hücreli dışı akciğer kanserinin (KHDAK) tedavisinde, sisplatine karşı tümör direncinin önceden tahmin edilebilmesi önemlidir. Bu çalışmanın amacı, sisplatin içeren kemoterapi rejimi ile tedavi edilen KHDAK li hastalarda, immünhistokimyasal olarak ölçülen tümör ERCC1 sunum düzeylerinin, tedaviye yanıt ve yaşam süresini tahmin etmedeki yerini araştırmaktır. KHDAK tanısı ile, sisplatin ve vinorelbin ya da dosetaksel ilk sıra kemoterapisi alan 119 hasta arasından, yeterli tümör dokusuna sahip olduğu saptanan 39 (%32) hastanın tümör örnekleri, imünohistokimyasal olarak ERCC1 ekspresyonu yönünden analiz edildi. ERCC1 sunumu skor 0-1 olanlar ERCC1 sunum negatif, skor 2-3 olanlar ERCC1 sunum pozitif grup olarak değerlendirildi. ERCC1 pozitif ve negatif grup arasında kemoterapiye yanıt yönünden fark saptanmadı (p=0.63). Ortalama yaşam süresi ERCC1 negatif grupta 14.7 ay (%95 GA; 10.0-19.3 ay), ERCC1 pozitif grupta 10.9 ay (%95 GA; 7.4-14.3 ay) olarak saptandı (P=0.23), progresyonsuz yaşam süresi ise ERCC1 negatif grupta 7.9 ay (%95 GA: 5.8-9.9 ay), ERCC1 pozitif grupta 6.2 ay (%95 GA; 4.0-8.5 ay) olarak saptandı (P=0.27). Sonuç olarak, çalışma grubumuzu oluşturan KHDAK'li hastaların, tedavi öncesi tümör örneklerinde imünohistokimyasal olarak ERCC1 ekspresyon düzeyinin tespiti, sisplatin bazlı kemoterapiye yanıtı ve prognozu tahmin etmede yararlı olmamıştır.

It is important to know the tumor resistance against cisplatin before the treatment of nonsmall cell lung cancer (NSCLC). The purpose of this study was to evaluate the response to treatment and survival in patients with NSCLC treated with cisplatin-based chemotherapy according to ERCC1 Expression. Among 119 patients treated with cisplatin and vinorelbine or docetaxel, 39 (32%) patients enrolled who have enough tumor tissue to analyse ERCC1 expression. ERCC1 expression defined as negative in score 0-1, positive in score 2-3. There was no difference between ERCC1 positive and negative groups (p:0.63). Mean survival was 14.7 month (95% CI; 10.0-19.3 month) in ERCC1 negative group , 10.9 month (95% CI; 7.4-14.3 month) in ERCC1 positive group(p:0.23). Progression free survival was 7.9 month in ERCC1 negative group (95% CI;5.8-9.9 month), 6.2 month in ERCC1 positive group (95% CI;4.0- 8.5 month)(p:0.27). In conclusion; to identify ERCC1 expression level of tumor tissues in NSCLC patients before treatment was not usefull in prediction of treatment response and prognosis.

Çalışmamızda 2004-2011 yılları arasında akciğer veya mediasten hastalığı nedeniyle torakotomi geçiren hastalardan, gelişen komplikasyonlar nedeniyle torakotomi tekrarına başvurduğumuz olgular geriye dönük olarak incelendi. Kliniğimizde 2004-2011 yılları arasında, 1182 olguya torakotomi uygulandı. Gelişen komplikasyonlar nedeniyle retorakotomiye aldığımız 25 olgu çalışmaya dahil edildi. Olgular ameliyat endikasyonu, yaş, cinsiyet, retorakotomi endikasyonu, retorakotomi sırasında yapılan cerrahi girişim, retorakotomi zamanı, retorakotomi sonrası komplikasyonlar açısından değerlendirildi.Retorakotomiye alınan 25 olgunun 11’i kadın (%44), 14’ü erkekti (%56). Yaş aralığı 14-66 arasında ve ortalama yaş 43.4 olarak tesbit edildi. Olguların ilk ameliyat tanılarında 8 olgu malign, 17 olgu bening tanılı olduğu görüldü. Olguların 15’inde (%60) kanama nedeniyle retorakotomi uygulandı. En sık kanama nedeni, toraks duvarı kaynaklıydı (8 olgu, %53.3). Retorakotomi, olguların 17’sinde postoperatif ilk 3-4. günlerde gerçekleştirilirken, diğer olgularda postoperatif 8. günden sonra gerçekleştirildi. Retorakotomili olguların hastanede yatış süreleri uzadı. Bu olgularda taburculuk süresi retorakotomiden sonra 6-42 ( ortalama 14.2±5.8) gün arasında değişti. Kanama, toraks cerrahisi sonrası, en sık rastladığımız komplikasyondur. Torakotomili olguların postoperatif dönemde çok iyi takibi gerekir. Retorakotomi gereken durumlarda çok hızlı davranılması gerekmektedir. Ayrıca diğer cerrahi komplikasyonların erken tesbiti sağlanmalıdır. Böylece, komplikasyonlu olguların retorakotomi ve revizyonuyla, mortalite ve morbidite önlenmiş olacaktır.

In our study, we evaluated patients who underwent rethoracotomy between 2004-2011 due to postoperative complications following surgery for lung or mediastinal diseases, retrospectively.In our clinic, 1182 patients underwent thoracotomy between 2004-2011 years. Because of postoperative complications 25 of these patients (%2.1) was rethoracotomy. The cases were evaluated according to operative indication, age, gender, indication for rethoracotomy, the time of rethoracotomy, the complications of rethoracotomy and the surgical procedure during rethoracotomy.Totally 25 patients underwent rethoracotomy, of these 11 (%44) were women and 14 men (%56). The age range was between 14-66, and the average age was determined of 43.4. Initial operations had been performed for malign and benign diseases in 8 and 17 patients. Rethoracotomy was performed in 15 patients (%60) due to postoperative bleeding. The most common cause of bleeding, chest wall originated (8 cases, 53.3%). In 17 cases rethoracotomy was performed postoperative 3-4 days but the other cases were opereted on after postoperative 8th days. The lenght of hospital stay was delayed in these patients and the time of discharge after rethoracotomy have changed between 6-42 (mean 14.2 ± 5.8) days. The most commonly encountered complications after thoracic surgery is bleeding. The follow-up patients with thoracotomy in the postoperative period must be very good. Rethoracotomy must be treated very quickly when needed. In addition, early detection of the other surgical complications, should be provided. Thus, in patients with complications by means of rethoracotomy and revision mortality and morbidity will be prevented.

Epworth Uykululuk Skal ası (EU S), genel uykululuk halini değerlendirmede kullanılmaktadır. Uykunun Fonksiyonel Sonuçları Ölçeği (Functional Outcomes of Sleep Questionnaire-FOSQ) ise gündüz uykululuğunun günlük aktivitelere etkisi ve sonuçlarını incelemektedir. Çalışmamızda, uykuda solunum bozukluğu öntanısıyla polisomnografi (PSG) uygulananlarda, FOSQ anketinin modifiye Türkçe versiyonu (FOSQ.tr) ile EUS'un korelasyonu incelendi. OcakÐHaziran 2009 döneminde Hastanemiz Uyku Laboratuarında PSG yapılan 108 hastanın EUS ve FOSQ.tr sonuçları karşılaştırıldı. İstatistiksel analizlerde Pearson-korelasyon-testi kullanıldı. Hastaların 74(%68.5)'ü erkek, 34(%31.5)'ü kadın, yaş ortalaması: 50.7±10.3 bulundu. FOSQ.tr anketinde ortalama skor olarak Aktivite Düzeyi: 2.64±0.81, Dikkat Düzeyi: 1.81±0.79, Genel Verimlilik: 2.52±0.67, Sosyal Sonuçlar: 2.63±1.10 bulundu. Toplam Skor: 9.65±2.98 olarak hesaplandı. EUS skoru ile AHI,AI ve minSpO2 arasında anlamlı korelasyon görüldü (sırasıyla r=0.20, r=0.26, r=0.22; p<0.05). FOSQ.tr skorları ile AHI,AI ve minSpO2 arasında korelasyon izlenmedi. EUS ve FOSQ.tr skorları arasında, hem alt gruplar (sırasıyla r=-0.18, r=-0.12, r=-0.07, r=-0.11; p>0.05), hemde toplam skor (r=-0.11;p>0.05) açısından anlamlı bir korelasyon yoktu. Orta şiddette OUAS hastalarında, EUS ve FOSQ.tr skorları arasında görece yüksek bir korelasyon belirlendi: (Aktivite Düzeyi: r=-0.28; p=0.150, Dikkat Düzeyi: r=-0.36; p=0.062, Genel Verimlilik: r=-0.39; p=0.042, Sosyal Sonuçlar: r=-0.15;p=0.446 ve Toplam skor: r=-0.31; p=0.117). Geçerliliği ve güvenilirliği test edilmiş FOSQ.tr - en azından bu seride- daha sık kullanılan ve görece basit EUS ile korelasyon göstermemiş, yanı sıra AHI, AI ve minSpO2 ile de korele bulunmamıştır. Sadece orta şiddette OUAS hastalarında FOSQ.tr-EUS arasında görece yüksek bir korelasyon vardır, bu ilişki FOSQ'nun Genel Verimlilik alt grubunda için anlamlı düzeydedir. Bu sonuç, FOSQ.tr'nin incelediğimiz hasta grubunda, iyi algılanamamasından kaynaklanabileceğini, FOSQ.tr'nin geniş serilerle incelenmesi gerekliliğini düşündürmektedir.

Epworth sleepiness scale (ESS) is used in evaluation of general sleepiness. Functional Outcomes of Sleep Questionnaire-FOSQ evaluates the effects of sleepiness to daily activity and its results. In this study, the correlation of Turkish version of FOSQ (FOSQ.tr) with ESS in whom PSG was performed for suspicious OSAS. The ESS and FOSQ.tr results of 108 patients in whom PSG was performed in our sleep laboratory between January-June 2009 were compared. Pearson's correlation test was used in statistical analysis. Mean age of 74(%68.5) male and 34(%31.5) female was 50.7±10.3. Considering FOSQ.tr, mean Activity Level: 2.64±0.81, Vigilance: 1.81±0.79, General Productivity: 2.52±0.67, Social Outcomes: 2.63±1.10 and Total Score: 9.65±2.98 were the results. ESS score was correlated with AHI,AI and minSpO2 (r=0.20, r=0.26, r=0.22; p<0.05 respectively) while FOSQ.tr was not correlated with AHI, AI ve minSpO2. ESS and FOSQ.tr scores not correlated for either sub-scores (r=-0.18, r=-0.12, r=-0.07, r=-0.11; p>0.05 respectively), or Total Score (r=-0.11; p>0.05). In moderate OSAS patients, ESS and FOSQ.tr were with relatively higher correlation: (Activity Level: r=-0.28; p=0.150, Vigilance: r=-0.36; p=0.062, General Productivity: r=-0.39;p=0.042, Social Outcomes: r=-0.15; p=0.446 and Total Score: r=-0.31; p=0.117). Validated and reliable FOSQ.tr ?at least in this series- is not correlated with relatively simpler and more frequently used ESS. In addition, there was no correlation with AHI,AI and minSpO2. Only in moderate OSAS patients, FOSQ.tr and ESS showed relatively higher correlation, and this correlation is significant for only General Productivity sub-scores. This results can be attributed to fact that FOSQ.tr might not be well undestood in our series and FOSQ.tr should be tested in large groups.

Alveolar hemoraji sendromları; tanısı geç konduğunda mortalitesi yüksek olan, etyolojisinde immun ve nonimmun (hemostatik bozukluklar, infeksiyonlar, toksik ajanlar, ilaçlar, maligniteler ve üremi) birçok nedenin bulunduğu heterojen bir hastalık grubudur. Hastaların 1/3'ünde hemoptizi bulunmadığından ve radyolojik bulguları nonspesifik olduğundan tanı koymak güçtür. Kronik hastalıkları nedeniyle uzun süreli ilaç kullanmak zorunda olan hastalarda ilaca bağlı pulmoner toksisite gelişebileceği kesinlikle unutulmamalıdır ve bu ilaçlar konusunda mutlaka uyanık olunmalıdır. Metotreksat immunmodülatör bir ajan olarak sık kullanılan geniş spektrumlu bir ilaçtır. Birçok immunolojik hastalıkta primer olarak ya da kombinasyon tedavisinde kullanılabilir. Biz uzun süre düşük doz metotreksat tedavisi alan hastada gelişen bir alveolar hemoraji sendromu olgusunu sunduk.

Alveolar hemorrhage syndromes an heterogeneous group of disorders that have many immune and nonimmun (hemostatic disorders, infections, toxic agents, drugs, malignancies and uremia) reasons and they have high mortality rates when diagnosed late. Diagnosis is difficult because one of thirty patient have no hemoptysis and radiological findings are nonspecific. Drug-induced pulmonary toxicity can be develop patients who have been using drugs for their chronic diseases for a long time and whe should be alert to these drugs. Methotrexate is one of the most widely used broad spectrum immunomodulatory drugs. It can be used upfront as a primary option or as a combination drug in various immunological conditions. We discuss here a patient who developed methotrexate-induced alveolar hemorrhage syndrome that treated with long term low-dose methotrexate.

Wegener granülomatozisi solunum sisteminin granülomatöz enflamasyonu ve küçük-orta çaplı damarları tutan nekrotizan vaskülit ile karakterize sistemik bir hastalıktır. Olguların hemen tamamına yakınında üst solunum yollarına ait patoloji saptanır. Wegener hastalığının trakeo-bronşial tutulumları ise ülserasyon, psödotümör ve stenoza yol açar. Semptomatoloji astımı taklit edebilir. Olgumuz 48 yaşında kadın olup 3 yıldır astım tanısı ile tedavi almaktaydı. Kliniğimizde yapılan solunum fonksiyon testlerinde akım volüm halkasının inspiratuar fanında düzleşme görülmesi üzerine üst havayolu obstrüksiyonu kuşkusu ile incelendi. Bronkoskopik incelemede subglottik stenoz saptanması ve P ANCA nın pozitif olarak raporlanması nedeniyle Wegener granülomatozisi tanısı aldı. Hastaya kliniğimizde trakeal dilatasyon uygulandı ve şifa ile taburcu edildi. Bu çalışmada trakeal stenozların nadir bir nedeni olan Wegener granülomatozisi nedeniyle subglottik bölgede darlık gelişmiş ve uzun süredir astım tedavisi almakta olan bir olgumuzu literatür bilgileri ışığında tartışmayı amaçladık.

Wegener granulomatosis (WG) is a systemic disease characterized by granulomatous inflammation of respiratory system and necrotizing vasculitis of small and medium sized vessels. An upper respiratory tract pathology is detected almost all of the cases. Tracheobronchial involvement of WG causes ulceration, pseudotumor formation and stenosis. Symptomatology can mimic the asthma. Our case was 48 years old female treated as athma since 3 years. She was examined with suspicion of upper airway obstruction since a plateau at the inspiration phase of flow-volume curve was estabilished at our out-patient clinic. After the determination of subglottic stenosis at bronchoscopic examination and pANCA was reported as positive, she was diagnosed as WG. Tracheal dilatation was performed at our clinic and she was discharged with cure. Our aim was to discuss the case of subglottic stenosis due to WG a rare cause of tracheal stenosis and was treated as asthma for a long time.

Periferik eozinofili ve akciğerde infiltrasyonun bulunması eozinofilik akciğer hastalıkları başlığı altında incelenir. Atopi, parazitler, ilaçlar, vaskülitler başta olmak üzere bir çok sebep eozinofili yapar. Aspergillomanın eozinofiliye sebep olması nadir bir durumdur. Bu olgu sunumunda hemogramda eozinofili, yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografide infiltrasyon, bronşektazi ve kaviter lezyon ile aspergilloma saptanan otuz yedi yaşında erkek hasta sunuldu. Yapılan ayrıntılı incelemelerde eozinofili yapan herhangi bir neden bulunamadı. Tanı aşamasında eozinofilik akciğer hastalığı ayırıcı tanısına giren hastalıklar için ayrı ayrı değerlendirildi. Aspergilloma tedavisi olarak yapılan lobektomi neticesinde eozinofilinin düzeldiği gözlendi. Bu olgu eozinofilik akciğer hastalığı ayırıcı tanısında nadir de olsa aspergillomanın bulunması gerektiğini belirtmek amacıyla sunuldu.

Pulmonary infiltrates which associate with eosinophilia are known as ‘eosinophilic lung disease'. It occurs in many conditions such as athopia, parasitoses, drugs, vasculitis. Eoshinophilia of aspergilloma is a rare condition. We presented a case of aspergilloma. The patient was male and 37 years old. He has bronchiectasis, cavitary lesion and fungus ball and pulmonary infiltrates on HRCT scans; and blood eosinophilia. We could not find any cause for blood eosinophilia further investigations. After lobectomy blood eoshinophilia disappeared.

Gastrik semptomlar ile hastane başvurusu olan 64 yaşındaki bayan hastanın yapılan sistemik taramasında pulmoner sarkoidozu da tespit edilmiş olup oral steroid tedavisine iyi cevap alınmıştır. Gastrik sarkoidoz literatürde oldukça nadir olarak görülmektedir (%0.1). Kesin tanısı endoskopik biyopsi yapılarak granulamatöz inflamasyonun gösterilmesi ile konmaktadır. Gastrik sarkoidoz olguların birçoğu asemptomatik olarak seyretmektedir. Otopsi bulgularında tesadüfen tespit edilen olgular oldukça fazladır. Pulmoner sarkoidoz olgularında görülen gastrik şikayetlerin çoğu kez semptomatik ilaçlar ile tedavi edildiği, bu nedenle de gerçek anlamda tespit edilen gastrik sarkoidoz sayısının az olduğu tahmin edilebilir. Semptomatik gastrik sarkoidoz olgularının az olması ve prezentasyon şeklinin farklılığıyla birlikte pulmoner sarkoidoz birlikteliğinin gösterilmesinin anlamlı olduğunu değerlendirerek olgumuzu sunduk.

The 64-year-old female patient with gastric symptoms and hospital admission in the systematic screening of pulmonary sarcoidosis has been good response to treatment with oral steroids were detected. Gastric sarcoidosis is rare in the literature (0.1%). The definitive diagnosis of granulomatous inflammation with a demonstration of endoscopic biopsy are being made. Many of the patients remained asymptomatic gastric sarcoidosis. Autopsy findings of cases found by chance is very high. Seen in patients with pulmonary sarcoidosis treated with gastric complaints were often symptomatic medications, so they truly can be estimated to be less than the number of identified gastric sarcoidosis. Due to the small number of cases of symptomatic gastric sarcoidosis in our case we wanted to offer this form.

Atrial fibrilasyon (AF), adult yaşlarda yüksek morbidite ve mortaliteye yol açan en sık görülen kalp ritm bozukluğudur. Pulmoner venlerin (PVs) belli şartlarda AF ye neden olabileceğinin tespit edimesini takiben bu durumun nasıl oluştuğunu araştırmaya yönelik bir çok çalışma yapılmıştır. Torasik venler, özellikle PVs elektriksel aktiviteye sahiptir ve bir çok çalışmaya konu olmuştur. PV lerin aritmojenik etkiye yol açması ile ilgili bir çok mekanizma ileri sürülmüştür. PV'lerin kolaylıkla indüklenebilir kardiyomyositler içermesi artmış otomatisite, trigger aktivite başlatma ve mikroentrant çevrim oluşmasına neden olur. Farmakolojik tedavinin çoğu zaman başarısız olması girişimsel tedavilere ilgiyi artırmıştır. Ablasyon teknikleri AF tedavi yönetiminde giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır.

Atrial fibrillation (AF) is the most frequent heart rhythm disorder in the adult population, which leads to high morbidity and mortality. The detection that the PVs could be responsible for AF undercertain circumstances has been followed by much research to determine how this can ocur. Thoracic veins, especially the PVs, are electrically active and have been the subject of several studies. Several mechanisms for PV arrhythmogenicity have been proposed. The PVs contained cardiomyocytes with easily inducible arrhythmogenic activity due to the enhanced automaticity, induction of triggered activity, and genesis of microreentrant circuits. The failure of most of the time on pharmacologic treatments has increased interest in interventional treatments. The ablative techniques in managing of AF have be en used with increasing frequency.