Akciğer kanserli hastalarda tümör markerları tanıdan çok, tümörün vücutta yaygınlığının ve prognozun tayini ile tedavinin takibinde kullanılır. Çalışmaya Şubat 2007 ve Haziran 2009 tarihleri arasında histopatolojik olarak tanı alan 105 akciğer kanserli hasta ve 39 sağlıklı birey "kontrol grubu" olarak alındı. Serum CA-125 düzeyi, akciğer kanserli hastaların tanıları anında, kemoterapi alan hastalarda 3. küre geldiklerinde ve tedavi bitiminde, radyoterapi (RT) alan veya opere olan hastalardan tedavilerinin bitiminden ortalama 1- 3 ay sonra ölçüldü. Akciğer kanserli hastalarda tanı anında serum CA-125 101.9 U/ml sağlıklı kontrol grubunda 8.5 U/ml idi (p=0,000). Tedavi sonrası progresyon gösteren hastalarda serum CA-125 düzeyi anlamlı şekilde yüksek bulundu (p=0.03). Akciğer kanserli hastalarda ilk yanıt değerlendirmede ve tedavi sonrası ölçülen serum CA-125 düzeyleri tümör hücre tipi, tümör hücre alt tipi ve hastalığın evresine göre farklılık göstermedi. Serum CA-125 düzeyi akciğer kanserli hastalarda sağlıklı kişilere göre belirgin şekilde yüksektir. Akciğer kanserinin yaygınlığı ve tümör histopatolojisi ile ilişki göstermemektedir. Tedavi sonrası ölçülen yüksek düzeyler tedaviye yanıtsızlık ile ilişkilidir.

Tumor markers are used in the following-up of the treatment, determination of the prognosis and the tumor's extensive in the body more than diagnosis of the tumor in the patients with the lung cancer. The patients diagnosed lung cancer between February 2007 and June 2009 were included into the study. 105 patients with lung cancer and 39 healthy individuals as "control group" were included. Serum CA-125 levels of the patients with lung cancer were measured in the determination of diagnosis, during the 3rd cure of chemotherapy and at the end of the treatment in the patients performed chemotherapy; and the CA-125 levels were measured approximately 1-3 months after the treatment in patients performed RT or had operation. CA-125 levels in the patients with lung cancer were 101.9 U/ml during the process following the determination of diagnosis and were 8.5 U/ml (p=0.000) in healthy control group. In patients progressing after the treatment, serum CA-125 levels were found significantly high (p=0.03). In the the evaluation of first response and after treatment in patients with lung cancer, serum CA-125 levels did not vary according to tumor cell type, tumor cell subtype and the stage of the disease. Serum CA-125 levels in patients with lung cancer is significantly higher compared to healthy individuals. This is not associated with the extensive of tumor and histopathology. High levels measured after the treatment is associated with the resistance to treatment.

Aralık 2006 tarihine kadar hastanemizde sadece 7 yatak kapasiteli, genellikle postoperatif hastaların izlendiği yoğun bakım ünitesi (YBÜ) mevcuttu. Yatak kapasitesi yetersiz olduğundan dolayı invaziv mekanik ventilasyon ihtiyacı olan hastalar servislerin içinde ideal olmayan koşullarda takip edilmekteydi. Biz bu çalışmada YBÜ dışında, ideal olmayan koşullarda servislerde takip edilmek zorunda kalan ventilatör ilişkili pnömonilerde (VIP) izole edilen etkenleri, tedavi başarısını ve sağkalım oranlarını saptamayı amaçladık. Biz bu çalışmada; YBÜ dışında servislerde invaziv mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda geli- şen VIP'li ardışık 43 erişkin hastayı prospektif olarak değerlendirdik. Tüm hastalar tedavi başar ısı açısından Göğüs Hastalıkları, İnfeksiyon Hastalıkları ve hastadan sorumlu klinisyenden oluşan bir ekip tarafından izlendi. Hastaların yaşam sürelerinin analizinde Kaplan Meier yöntemi uygulandı. Bu hastalarda en sık izole edilen etken Acinetobacter spp. (n= 17) olarak saptandı. Tedavi sonu klinik başarı (kür+iyileşme) oranı %20.9 iken bu oran takip sonunda (altı hafta) %16.3'e geriledi. Kaplan Meier sürvi analizine göre 3,14, 42 ve 365. gün sürvi oranları sırasıyla %72, 34, 16, 11 olarak bulundu. VIP ide al yoğun bakım koşullarında yönetilse dahi mortalitesi yaklaşık %50'dir. Gerçek yoğun bakım koşulları dışında ise mortalite %80'lere yükselmektedir. İnvaziv mekanik ventilasyon gereksinimi olan hastalar mutlaka ideal yoğun bakım koşullarında yönetilmelidir.

In our h ospital, there was only one intensive Care Units (ICU) with seven beds capacity, following up postoperative patients, until 2006. Due to the insufficient number of beds, some patients requiring mechanical ventilation followed-up in the general wards under the unsuitable conditions. The aim of this study is to determine the isolated pathogens, the success rate of the treatment and survival rates of patients with ventilator- associated pneumonia (VAP) who had monitorized in poorly conditions in the outside of ICU. Forty three adult patients with VAP who had followed-up outside of the ICU were assessed prospectively. All patients were monitored by a team of Pulmonary and Infectious Disease specialists, and the clinician in charge of the patient. Kaplan-Meier methods were used for survival analysis. In t hese patients, the most common isolated pathogen was Acinetobacter spp. (n=17). The clinical success (cure+convalescent) rate was 20.9% at the end of the treatment, whereas it was 16.3% at the end of the follow-up period (six week). According to the Kplan-Meier method, survival rates were 72%, 34%, 16% and 11% for 3, 14, 42 and 365 days, respectively. In spite of management under ideal ICU conditions, the mortality rate of VAP is approximately 50%, and this rate increases up to 80% outside of the ICU conditions. Patients requiring invasive mechanical ventilation should be managed under ideal ICU conditions.

Deri prick testi (DPT), c iltte allerjene karşı spesifik IgE cevabını gösteren kolay, hızlı, ucuz ve sık kullanılan bir tetkiktir. Rakımı yaklaşık 1500 m, yıllık ortalama sıcaklık 12ºC, nem oranı %60’ın altında olan bir Doğu Anadolu ili olan Bingöl’de sık karşılaşılan allerjenleri tespit etmeyi amaçladık. Aralık 2008-Ekim 2009 arasında hastanemize başvuran ve allerjik hastalığı olan ve DPT uygulanan 68 erkek, 143 kadın toplam 211 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Toplam 15 allerjen ekstresi, pozitif ve negatif kontrol olmak üzere 17 allerjen uygulandı. Hastaların tanıları allerjik rinit, astım, atopik dermatit ve kronik ürtikerdi, 113 (%53.6) hastada allerji testi pozitif saptandı. Çalışmamızda en fazla pozitif sonuç ev tozu akarlarına karşı saptandı (%29.4) Dermatophagoides (Dermatophagoides farinae %25.6, D Dermatophagoides pteronysinus %20.9). Allerjenler ev içi ve ev dışı şeklinde sınıflandırıldı, ev içi allerjenler ile duyarlılık %45 (n=95), ev dışı allerjenler ile duyarlılık %30.8 (n=65) olarak bulundu. Ev tozu akarlarının en sık rastlanan alerjenler oluşu literatür ile uyumlu olup, pozitiflik oranı deniz seviyesinde ve kıyısında olan yerlerden belirgin oranda düşük, karasal bölgelerdeki sonuçlarla benzer orandadır. Atopik hastalarda alerjenden kaçınma korunmanın ve tedavinin önemli basamaklarından biridir. Bu ilin verilerinin ilk kez sunulduğu bu çalışma ile bölgede çoğunlukla etken olan alerjenlerin saptanması ve hastaların bu konuda bilinçlendirilmesinin önemini vurgulamaktayız.

Skin prick test (SPT) is a simple, quick, inexpensive, safe and widely used method showing specific IgE response to allergens. We conducted a study evaluating the most frequent allergens in Bingöl,an eastern Anatolian city with an altitude of 1500m, mean annual temperature of 12ºC and humidity less than 60%. A total of 211 patients (68 male and 143 female) applying with allergic diseases underwent SPTs between December 2008-September 2009. A total of 17 allegens, including positive and negative controls were applied. Diagnosis were allergic rhinitis, asthma, atopic dermatitis and chronic urticaria. SPTs were positive in 113 cases (53.6%). Most frequently observed allergens were house dust mites(29.4%) (Dermatophagoides farinae 25.6%, Dermatophagoides pteronysinus 20.9%). The allergens were categorised into indoor and outdoor groups, sensitivity to indoor allergens was 45% (n=95) and sensitivity to outdoor allergens was 30.8% (n=65). The fact that house dust mites are the most frequent allergens is consistent with the literature. Atopy was detected to be less frequent than coastal areas and regions at sea level whereas it was similar to places with dry climate. Avoiding the allergen is an important factor in prevention and treatment of atopic diseases. This is the first study revealing the data concerning this city, therefore it is of importance in determining the prevalant allergens and education of patients accordingly.

Ürik asit, pürin yıkımında son ürün olup doku hipoksisinde düzeyi artar. Serum ürik asit seviyesi, oksidatif metabolizmadaki bozukluğun belirteci olarak kullanılabilir. Çalışmada 70 KOAH'lı olgunun 74 akut alevlenme nedenli yatışı değerlendirildi. Çalışmamızda KOAH akut atağı (AA) olan hastalarda serum ürik asit düzeyi ve serum ürik asit/kreatinin oranının hipoksemiyi göstermedeki başarısı, spirometri ve arter kan gazı ile ilişkisi araştırılmıştır KOAH AA'lı olguların tedavi öncesi ve sonrası serum ürik asit düzeyleri kontrol grubundan anlamlı olarak yüksekti (p<0.001). KOAH AA'lı olgularda tedavi öncesi serum ürik asit düzeyi (p<0.001) ve serum ürik asit/kreatinin oranı (p<0.01) tedavi sonrasına göre anlamlı derecede yüksekti. Yatış serum ürik asit değeri ile CRP değerleri arasında anlamlı pozitif korelasyon mevcuttu (p=0.049). Yatış serum ürik asit/kreatinin oranı ile PaCO2 arasında anlamlı pozitif (p<0.01) ve PaO2 değeri arasında anlamlı negatif korelasyon (p<0.05) saptandı. Uygulanan O2 ve BiPAP tedavileri sonucunda arteryel kan gazları ile paralel olarak serum ürik asit değerlerinde de anlamlı düzelme mevcuttu. Sonuç olarak, KOAH olgularında serum ürik asit ve ürik asit/kreatinin oranı değerlerinin hipoksemi belirteci olarak kullanılabileceği, uygulanan tedavilerin etkinliğini değerlendirmede yardımcı olabileceği saptandı.

Serum uric acid (UA) is the final product of purine degradation, its level increases in tissue hypoxemia. Serum UA level may be indicator in evaluation of impaired oxidation. The success in indicating hypoxemia, of serum UA and serum UA/creatinine ratio, in COPD with acute exacerbations and the relationship with spirometry and arterial blood gases were investigated in our study Seventy four hospitalizations due to acute exacerbation of seventy patients with COPD were evaluated. In patients with COPD, pretreatment mean serum UA levels (p<0.001) and serum UA/ creatinine ratios (p<0.01) were higher than postreatment values. There was significantly correlation between serum UA and CRP levels (p= 0.049). Basale UA/creatinine ratio values spirowere significantly correlated with PaCO2 levels positively (p<0.01) and PaO2 negatively (p<0.05). Related to treatments of oxygenization and BiPAP, there were meanly improvement serum UA levels in paralel arterial blood gases Finally, were determinated the values of serum UA and serum UA/creatinine ratio may be used an indicator of hypoxemia and may help to evaluate the efficacy of applied treatments in COPD.

Uykuda solunum bozukluğu gelişiminin kafa travması geçiren hastalarda arttığı bildirilmiştir, ancak aralarındaki ilişki tam aydınlatılamamıştır. Çalışmamızda uyku apne sendromu ile kafa travması arasındaki ilişkiyi araştırmak amaçlanmıştır. Kafa travması ve trafik kazası öyküsü, uyku apne sendromu ön tanısı ile polisomnografi yapılan 564 hastadan, çalışmaya katılmayı kabul eden 334 hastada (katılım oranı: %59), telefonda uygulanan anket formu ile sorgulandı. Hastaların 263'ünde (%78.7) obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS), 12'sinde (%3.6) santral uyku apne sendromu (SUAS) mevcuttu. Kafa travması, kafa ve boyunda yaralanma, servikal herni, trafik kazası sırasıyla 93 (%27.8), 40 (%12.0), 35 (%10.5), 82 (%24.6) hastada bildirildi. Lineer regresyon modelinde yaş, cinsiyet, BKİ kontrol edildiğinde, servikal herni, obstrüktif AHİ ile (beta-12.8, %95 GA: -22.5, -3.2); BKİ hariç etkenler kontrol edildi ğinde sürücüyken trafik kazası öyküsü, santral AHİ ile (beta: 4.8, %95GA: 1.4, 8.1) ilişkili bulundu. Bu çalışmada uyku apne sendromu ön tanısı ile uyku laboratuarında yatan hasta topluluğunda genel populasyona göre daha fazla oranda minörmaj ör kafa travması ve trafik kazası geçirme öyküsü saptanmıştır. Ayrıca santral tip uyku apne sendromunun daha önce geçirilmiş kafa travması ile ilişkili ortaya çıkabileceği, obstrüktif tip uyku apne sendromunun ise hastalığa bağlı olarak trafik kazası ve kafa travmasını artırdığını düşündürmüştür. Servikal herni ise üst solunum yolunda oluşan değişikliklerle OUAS için koruyucu olabileceğini düşündürmüştür.

Increased occurrence of sleep related breathing disorder has been reported in patients with head trauma, but the association has not been elucidated. This study was aimed to investigate the association between sleep apnea syndrome and head trauma. Of the 564 patients, who had polysomnography with a preliminary diagnosis of sleep apnea, 334 (participation rate: 59%) gave consent and had telephone administered survey, which included information on history of head trauma and traffic accident. Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) and central sleep apnea syndrome (CSAS) were present in 263 (78.7%) and 12 (3.6%) patients, respectively. Head trauma, head and neck injury, neck hernia and traffic accident were reported in 93 (27.8%), 40 (12.0%), 35 (10.5%), 82 (24.6%) patients, respectively. Linear regression analysis adjusting for age, gender and BMI found association of cervical hernia with obstructive AHI (beta-12.8, 95% CI: -22.5, -3.2); and traffic accident as a driver w ith central AHI (beta: 4.8, 95% CI: 1.4, 8.1) adjusted for the factors except BMI. Higher rate of minor- major head trauma and traffic accident were reported in the population who were admitted to sleep disorders laboratory with a suspicion of OSAS than the general population in this study. Moreover CSAS could be associated with previous brain injury due to head trauma and OSAS could increase the prevalence of traffic accidents and head trauma due to disease. Cervical hernia related upper airway changes could be protective for OSAS.

Ateş yiyenlerin pnömonisi hidrokarbon ürünlerinin aspirasyonuna bağlı olarak gelişen, nadir görülen akut bir pnömoni tablosudur. Küçük çocuklarda, ateş yutarak gösteri yapan animatörlerde yada petrol ürünleri ile uğraşan kişilerde bu ürünlerin aspirasyonu sonucu ortaya çıkabilir. Hastaların klinik özellikleri, hastalığın seyri ve sonucu değişken olabilmektedir. Nefes darlığı, öksürük, hemoptizi, göğüs ağrısı, ateş, akciğer konsolidasyonları ve ardından lezyonların pnömotoseller oluşturarak kaviteleşmesi ile karakterizedir. Akut psödoenfeksiy öz bir durum olarak açıklansa da süperenfeksiyonlar eşlik edebilmektedir. Tedavide kortikosteroid ve antibiyotikler kullanılır. Burada mazot aspirasyonuna bağlı gelişen nadir görülen ve değişik radyolojik patern gösteren 50 yaşında pnömoni olgusu sunulmuştur. Olgumuzda klinik ve radyolojik tablonun başlangıçta hızlı ilerlemesi, konsolidasyon alanlarının yaygınlığı ve erime alanlarının oluşması, ampiyem gelişmesi dikkat çekicidir.

Fire eater ‘s pneumonia, a rare form of acute pneumonitis, develops after aspiration of hydrocarbon products. Small children, animators making performance with fire-eating or the people dealing with petroleum products are under the risk of this pneumonitis as a result of aspiration of these chemicals. The patients' clinical features, duration of diseases and outcome of diseases may be different. It is characterized by symptoms such as dyspnea, cough, hemoptysis, chest pain, fever and lung consolidations which typically cavitate forming pneumatoceles. Despite the fact that it is a pseudoinfectious entity, superinfections may sometimes coexist. Corticosteroids and antibiotics are used in treatment. 50-year old male patient, a rare case of fire eater's pneumonia due to diesel oil aspiration, with unusual radiological patern is presented. In our case, rapid progression of clinical and radiological findings at the early phase of disease, diffuse consolidations, formation of lysis in some areas and development of empyema are striking.

Multipl myelomada malign myelomatöz plevral efüzyon görülmesi çok nadirdir. Özellikle hastalığın başlangıcında saptanan malign myelomatöz efüzyon kötü prognostik faktördür ve agresif tedavi gerektirir. Elli dokuz yaşında kadın hasta sırtında sol supraskapular bölgede ağrı yakınması ile başvurdu. Toraks tomografisinde sol akciğer apikoposteriorda plevra tabanlı komşu kostalarda destrüksiyon oluşturan kitlesel lezyon, sol hemitoraksta plevral efüzyon, paravertebral alanda 10.torakal vertebranın sağ yarısında yumuşak doku artışı ve vertabral kortekste orta düzeyde düzensizlik gözlendi. Plevral sıvı ve kitle lezyonunun sitolojik örneklenmesinde Wright-Giemsa ile ekzantrik nülleuslu sitoplazmaları bazofilik boyanan plazma hücreleri görüldü. Protein elektroforezinde gama zincir oranı %30 olarak (momoklonal gamopati) saptandı. Olgu malign myelomatöz efüzyonun multipl myelom seyrinde nadir görülmesi nedeniyle sunuldu.

Malign p leural effusions due to myelomatous effusionis seen very rarely. Malign pleural effusion is a poor prognostic factor, and aggressive treatment should be considered, especially for patients with early-onset malign pleural effusion. 59 years old female patient was presented with complaint of pain on her left suprascapular area. On the thoracic computerized tomography, pleural-based tumor mass locating on the apico-posterior part of the left lung and causing destruction in adjacent ribs, pleural effusion on the left hemi-thorax, slight increase in soft tissues in the paravertebral region on the right half of 10th thoracic vertebra and mild irregularity in vertebral cortex were observed. Plasma cells with eccentric nuclei and basophilic stained cytoplasms were found in pleural fluid cytology and cytological examination of the biopsy samples with Wright-Giemsa dyes. In the protein electrophoresis, ratio of gamma-chain was 30% and monoclonal gammopathy was found. The case presented here was presented because of rarity of malign myelomatous pleural effusion in the course of multiple myeloma.

Legionella pneumophila ağır klinik tablo ile seyredebilen mortalitesi yüksek bir atipik pnömoni etkenidir. 41 yaşında bayan hasta, üç gündür devam eden halsizlik, ateş, öksürük, balgam, nefes darlığı ile acil servise başvurdu. İki aydır primer pulmoner hipertansiyon nedeniyle takip edilen hastanın vasoreaktivite testi için bir hafta önce koroner yoğun bakımda yatış öyküsü mevcuttu. Fizik bakıda; ateş (39ºC), takipne (30/dakika), hipotansiyon (90/60 mHg) ve siyanoz mevcuttu. Akciğer grafisinde solda daha belirgin bilateral konsolidasyon ve toraks bilgisayarlı tomografisinde bilateral yamalı konsolidasyon ve buzlu cam görünümü izlendi. Solunum yetmezliği ile yoğun bakıma alınan hastaya piperasilin-tazobaktam ve klaritromisin başlandı. Balgamda direkt floresan antikor (DFA) ile L. pneumophila saptanmas ı üzerine tedaviye rifampisin eklendi. Mekanik ventilasyon desteğine rağmen hasta tedavisinin ikinci gününde kaybedildi. Bu olguyu uygun antibiyoterapiye ve yoğun bakım koşullarında beklenenden farklı olarak, invaziv mekanik ventilasyon desteğine rağmen L. pneumophila'nın mortal seyredebileceğini vurgulamak amacıyla sunduk.

Legionella pneumophila is a cause of atypical pneumonia which has a serious clinic process and high mortality. Forty?one years old female patient attempted to emergency department with these symtomps; weakness continued 3 days, fever, cough, sputum and dyspnea. The patient who had been followed because of pulmonary hypertension had a coronary intensive care unit stay history for vasoreactivity test. In physical examination; fever (39ºC), tachypnea (30/min), hypotension (90/60 mHg) and syanosis were present. In chest X-ray bilateral consolidation that is more mareable on left side was found and in thorax CT (thomography) bilateral patched consolidation and frosted glass scene were observed. Piperacillin-tazobactam and claritromisin were applied to the patient who was interned to intensive care unit for respiratory failiure. After L. pneumophila was found in sputum by DFA examination, rifampycine is added to therapy. Although treated with mechanical ventilation patient died on second day of therapy. We aim to emphasize L. pneumophila (as distinct from expected) has a high mortality in spite of appropriate antibiotherapy and treatment with invasive mechanical ventilation in intesive care unit.

İmmun trombositopenik purpura (İTP), glikoprotein IIb/IIIa'ya karşı gelişen antikorla kaplı trombositlerin retikülo-endotelyal sistemde yıkımı ile karakterize otoimmun bir hastalıktır. İntraven öz immunglobulin (İVİG); yaşamı tehlikeye sokan kanamalı kronik İTP'de, etkin ve güvenli bir tedavi yöntemi olarak bilinmesine rağmen literatürde tedavi sonrası tromboz gelişen olgular bildirilmektedir. Kronik İTP tanısı ile takipli, bir ay önce İVİG uygulanmış 62 yaşında kadın hasta, alt extremitede şişlik ve nefes darlığı ile başvurdu. Alt ekstremite doppler ultrasonografisinde sol popliteal-femoral vende trombüs ve toraks tomografisinde bilateral pulmoner arterlerde trombüs izlendi. Hemodinamisi bozulan hastaya trombolitik tedavi yapma kararı verildi ancak trombositopenisi (38.000/mm3) mevcuttu. Trombosit transf üzyonu ile beraber rekombinan doku plazminojen aktivatör (t-PA 100mg) uygulandı. Komplikasyon gelişmeyen hastada tromboz etiyolojisine yönelik yapılan edinsel ve kalıtsal testlerde bir patoloji saptanmadı. Yalnızca etiyolojik ajan olarak İVİG kullanımı vardı. Olgumuz; İTP'da İVİG tedavisi ve tromboz birlikteliğine dikkat çekmek, yaşamı tehdit eden masif pulmoner tromboemboli durumunda kanama diyatezi açısından gerekli destek tedavi yapılarak trombolitik tedavi uygulanabilece ğini vurgulamak amacıyla literatür bilgileri eşli- ğinde sunulmuştur.

Immune thrombocytopenic purpura (ITP) is an otoimmune disease, characterised by the demolition of trombocytes coated with antibodies against glicoprotein IIb/IIIa. Intravenous immunoglobulin (IVIG), is known to be an effective and reliable therapy in cases of life endangering, bleeding, chronic ITP, however here are few cases of thrombosis reported in literature after use of this therapy approach. 62 year old female patient, with a history of chronic ITP and IVIG treatment a month ago, presented with swelling in lower extremities and difficulty in breathing. Doppler ultrasonography of lower extremities showed thrombus in left popliteal femoral vein and thorax tomography revealed several thrombuses in bilateral pulmonary arteries. Thrombolytıc therapy is planned to the patient with hemodynamic instabiliy but the patient had thrombocytopenia (38.000/mm3). Trombocyte transfusion combined with tissue plasminogen activator (t-PA) was chosen as the therapy approach. No complication occurred and no pathology showed at acquired and genetic test results. Etiologic agent was only IVIG treatment. Our case is presented along with medical literature to take attention at the association of IVIG therapy for ITP and thrombosis occurrence and to highlight the use of support therapy with thrombolytic agents in such cases.

Nörofibromatozis, nörokuta nöz sendromlar içinde en sık görüleni olup 1/2000- 1/3000 doğumda bir sıklıkta ortaya çıkar. Doğuştan mental retarde olan 25 yaşında kadın hasta, akciğer radyogram ında mediastinal kitle lezyonu ve arteriyel kan gazında hipoksi saptanması üzerine hastaneye yatırıldı. İleri derecede dispne yakınması nedeniyle palyatif toraks radyoterapisi uygulandı. Hastanın toraks duvarındaki multipl nodülopapüller cilt lezyonlarından ve mediastinal kitle lezyonundan biyopsi yapıldı. Her iki biyopsi sonucu "nörofibrom"la uyumlu bulundu. Olgumuzda klinik ve histolojik olarak benign bir hastalık olan nörofibromatozis tip 1'e (Von Recklinghausen hastalığı) bağlı mediastinal kitle bulundu. Benign yapıda olmasına karşın mediastinal kitlenin yaptığı basıya bağlı solunum yetmezliği gelişen hasta, nörofibromatozis konusundaki literatür bilgileri eşliğinde sunuldu.

Neurofibromatosis is the most common one among neurocutaneous syndromes; its incidence is 1/2000-1/3000. A congenitally mental retarded 25-years-old female patient was hospitalized due to a mediastinal mass lesion in chest radiogram and hypoxia in her arterial blood gasses. Paliative radiotherapy was performed due to serious dyspnea. Biopsies taken from the multiple nodulopapullar skin lesions on her thoracic wall and from her mediastinal mass lesion were compatible with "neurofibroma". She was diagnosed to have the benign disease neurofibromatosis type 1 (Von Recklinghausen disease) and this was confirmed clinically and histologically. The patient with respiratory insufficiency due to pressure of mediastinal mass is presented with information from literature.