GİRİŞ ve AMAÇ: Pandemi sürecinin ilk 2 ayında COVİD Kliniğinde takip edilen COVİD-19 tanılı hastaların genel özelliklerini, sigara kullanımı ile hastalığın semptomları ve klinik seyri arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Onsekiz yaş üzerinde ve COVID-19 tanısı alan hastalar retrospektif olarak dahil edildi. Hastaların demografik verileri, semptomları, ek hastalıkları, tütün ve tütün ürünü kullanım durumları, hastalık ciddiyeti, hastanın serviste veya yoğun bakımda takip durumları ve ek tedaviye ihtiyaç durumları ve tütün kullanımı ile hastalık ciddiyet arasındaki ilişki incelendi.
BULGULAR: Çalışmaya yaş ortalaması 57 yıl olan, %40,6’sını kadın hastaların oluşturduğu toplam 224 hasta dahil edildi. Hastaların %32,6’sı aktif sigara içicisi, %27,6’sı sigarayı bırakmış, %13,4 pasif içici ve %26,3 hiç sigara içmemiş olgulardı. Sigarayı bırakan hastaların (n=62) 17’si (%27,4’ü) sigarayı pandemi sürecinde bırakmıştı. En yüksek sigara kullanma oranı 18-49 yaş aralığındaki hastalarda (%44,7) saptandı. Aktif sigara içen hastalarda dispne (%45,2), koku alamama (%31,5), tat alamama ((%21,9), üşüme- titreme (%16,9) daha yüksek saptandı. Hastalık şiddeti aktif sigara içenlerde oransal olarak daha yüksek bulunmasına rağmen fark saptanmadı. Hastaların takipleri sırasında destek tedavilere duyulan ihtiyaçlar karşılaştırıldığında; oksijen tedavisi kullanımı aktif sigara kullanan ve tütün kullanımını bırakmış olan hastalarda anlamlı düzeyde daha yüksek saptanırken diğer tedaviler benzer oranlarda saptandı. Tütün kullanma durumları ve ölüm oranları karşılaştırıldığında aktif tütün kullananlarda oransal olarak daha yüksek ölüm oranı saptandı ancak fark bulunmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda tütün kullanımının hastalık ciddiyeti ve ölüm oranları üzerine anlamlı bir etkisi saptanmazken, COVİD-19 hastalarında özellikle nefes darlığı semptomunun sigara içenlerde daha fazla olduğu ve oksijen tedavisine ihtiyacın tütün kullanımına bağlı olarak anlamlı olarak artabileceği görülmektedir.
INTRODUCTION: We aimed to investigate the relationship between smoking and the general characteristics, symptoms and clinical course of patients diagnosed with COVID-19 who were followed-up in the COVID ward in the first 2 months of the pandemic.
METHODS: Patients over the age of 18 and diagnosed with COVID-19 were included retrospectively. The demographic data, symptoms, comorbidities of the patients, tobacco and tobacco-product use, disease severity, the patient's follow-up status in the ward or intensive care unit and the need for supportive treatment, and the relationship between tobacco-use and disease severity were evaluated.
RESULTS: A total of 224 patients, 40.6% of whom were female, with a mean age of 57 years were included in the study. 32.6% of the patients were active smokers, 27.6% were quit-smoking, 13.4% passive-smokers and 26.3% never-smoked. Of the patients (n = 62) who quit smoking, 17 (27.4%) patients were quit smoking during the pandemic. The highest smoking rate was found in patients between the ages of 18-49 (44.7%). Dyspnea (45.2%), loss of smelling (31.5%), inability to taste (21.9%), chills-and-shivering (16.9%) were statistically higher in patients with active-smoking. Comparing the need for supportive treatments during the follow-up of the patients, the use of oxygen therapy was found to be significantly higher in patients with active-smoking and quit-tobacco use, while other supportive treatments were similar. When the rates of smoking status and death of the patients were compared, a proportionally higher mortality rate was found in active-tobacco users, but there was no significant difference.
DISCUSSION AND CONCLUSION: While no significant difference on the effect of tobacco use on disease severity and mortality in our study, it is observed that the symptom of shortness of breath was higher in smokers in COVID-19 patients. Additionally, the need for oxygen treatment may increase significantly due to tobacco use in their life span.