YOĞUN BAKIMDA KOLLOİD KULLANIMI
Uğur KOCA1Dokuz Eylül Üniversitesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon, İzmir, TürkiyeStarling Denklemi transkapiller sıvı akımını belirler. Starling denklemindeki σ: Staverman refleksiyon katsayısı moleküllerin membranlardan geçişini belirler. Kolloid sıvıların moleküler ağırlıkları düştükce daha az onkotik etki, daha az vizkozite, ve daha kısa süreli dolaşımda kalış gösterirler. Kolloid sıvıların moleküler ağırlıkları arttıkça daha fazla onkotik etki ve daha uzun süre dolaşımda kalış gösterirler. Surviving Sepsis Campaign rehberleri (2012,2016), amaca yönelik sağaltımda kristaloid kullanımını önerirken kolloid kullanımını önermemektedir. Liberal sıvı tedavisinden kaçınılmalıdır. Sıvı tedavisinin zamanlaması önemlidir (ilk 6 saat). Sıvı tedavisi monitörize edilmelidir (CVP, PCWP gibi basınç parametreleri yerine stroke volüm ve pulse pressure variation gibi dinamik parametreler ile). Kardiyak debinin artırılması her zaman mikrovasküler kan akımının artması ile sonuçlanmadığından, mikrosirkülasyonun monitörize edilmesi önem kazanmaktadır. Hiperonkotik böbrek yetmezliğinden kaçınmak için yeterli dengeli kristaloid verilmelidir. Hiperkloreminin renal afferent arteriyoler vazokonstriksiyonun mediyatörü olduğu unutulmamalıdır. Diyastolik disfonksiyonda agresif sıvı yüklemesi venöz dönüşü azaltır. Diyastolik disfonksiyonda minimal sıvı yüklemeleri natriüretik peptidlerin artışına neden olur. Agresif sıvı tedavisi tek başına diyastolik disfonksiyon ile sonuçlanabilir. Agresif sıvı verilmesi ile artan kardiyak dolum basınçları natriüretik peptid salımını artırır. Natriüretik peptidler endoteliyal glikokaliksin membrana bağlı proteoglikanlarını ve glikoproteinlerini ayırır. Bu glikokaliks hasarı endoteliyal geçirgenliği artırır. Makromoleküllere geçirgenlik ve doku ödemi artar. Düşük molekül ağırlıklı kolloidlerin kullanımı ve güvenli dozları için ileri çalışmalara gerek vardır.
Anahtar Kelimeler: Kolloidler, Yoğun bakım, Santral venöz basınçCOLLOID USE IN INTENSIVE CARE
Uğur KOCA1Dokuz Eylül Üniversitesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon, İzmir, TürkiyeThe Starling Equation determines transcapillary fluid flow. In the Starling equation, Staverman's reflection coefficient determines the transition of molecules from the membranes. The lower the molecular weights of colloidal liquids, the less oncotic effect, less viscosity, and shorter remaining in the circulation. As the molecular weights of colloid liquids increase, they show more oncotic effect and longer remaining in the circulation. The Surviving Sepsis Campaign guidelines (2012,2016) suggest the use of crystalloids, but not the use of colloid. Liberal fluid treatment should be avoided. The timing of fluid therapy is important (first 6 hours). Fluid therapy should be monitoirised (with dynamic parameters such as stroke volume and pulse pressure variation instead of pressure parameters such as CVP, PCWP). Since increasing cardiac output does not always result in increased microvascular blood flow, it is important to monitor the microcirculation. Sufficient balanced crystalloids should be given to avoid hyperoncotic renal failure. It should not be forgotten that hyperchloramine is the mediator of renal afferent arteriol vasoconstriction. Aggressive fluid overload in diastolic dysfunction reduces venous return. Minimal fluid loads in diastolic dysfunction lead to an increase in natriuretic peptides. Aggressive fluid therapy alone may result in diastolic dysfunction. Increased cardiac filling pressures with aggressive fluid administration increase natriuretic peptide release. Natriuretic peptides distinguish membrane-bound proteoglycans and glycoproteins of endothelial glycocalyx. This glycocalyx damage increases endothelial permeability. Permeability to macromolecules and tissue edema increase. Further work is needed to use low-molecular weight colloids and safe doses.
Keywords: Colloids, Intensive Care, Central Venous PressureMakale Dili: Türkçe
