Amaç: Akciğer kanseri, her yıl kanserden kaynaklanan ölümlerin yarısından fazlasının nedenidir. Ailesel risk, akciğer kanserinde hastalığın genetik temeli hala net olmasa da önemlidir. Çalışmanın amacı, göğüs hastalıkları kliniğinde eski ve yeni tanı konmuş akciğer kanseri olgularında akciğer ve akciğer dışı kanser türleri açısından ailesel bir yatkınlık olup olmadığı, bu yatkınlığın histopatolojik tip, hastalığın evresi, cinsiyet gibi demografik faktörlerle ilişkisini araştırmaktır. Yöntem ve Gereç: Çalışma Nisan 2013 – Aralık 2014 tarihleri arasında Göğüs Hastalıkları Kliniğine başvuran yeni ve eski tanı almış 350 akciğer kanserli hasta ve 350 akciğer kanseri ve/veya herhangi bir kanseri olmayan hastalardan oluşan kontrol grubu dahil edilmiştir. Hastaların cinsiyeti, yaşı, sigara içme durumları, sigara paket yılı, akciğer kanseri ve akciğer dışı kanser türleri açısından ailesel yatkınlıkları kaydedilerek her iki grup özellikleri karşılaştırıldı. Bulgular: Akciğer kanserli birinci derece ve ikinci derece akrabalarda aile öyküsü olmayanlara göre akciğer kanseri riskinin sırasıyla 2.18 ve 3.14 kat artış gösterdiğini tespit ettik. Sonuç: Bu çalışma akciğer kanseri ve herhangi bir kanser aile öyküsü ile akciğer kanseri riski arasında pozitif ilişki olduğunu göstermektedir.

Aim: Lung cancer is the cause of more than the half of deaths caused by cancer, each year. Familial risk is significantly present although the genetic basis of the disease is still unclear in lung cancer. The aim of study was to investigate presence and degree of familial predisposition for lung or extra-pulmonary cancers in cases with previously or newly diagnosed lung cancer, and the presence of a relationship of this predisposition with the histopathological type, the stage of the disease, and demographic factors such as gender, in the pulmonary diseases clinic. Material and Methods: The study was performed between April 2013 - December 2014 at a pulmonary diseases clinic which included 350 patients with previously and newly diagnosed lung cancer and 350 patients as the control group with no lung cancer and/or any cancer presenting to the pulmonary diseases clinic. The gender, age, smoking status, pack-years of smoking, familial predisposition for lung cancer or non-lung cancers of the patients were recorded and both groups were compared. Results: Determining that first-degree and second-degree relatives with lung cancer had a 2.18-fold and a 3.14 fold increase in the risk of lung cancer, respectively, compared to individuals without a family history. Conclusion: This study show that a positive association between the risk of lung cancer and a family history of lung cancer and any cancer in relatives.

Amaç: Bu çalışmada, radikal rezeksiyon uygulanan T1 akciğer adenokarsinom olgularında prognoza etki eden faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem ve Gereç: 2005-2016 arasında kliniğimizde opere edilen toplam 492 adenokarsinomlu hastadan pT1N0M0 161 hasta çalışmaya alındı. Hastaların klinik ve patolojik özellikleri ile 5 yıllık sağkalım oranları arasındaki ilişki ortaya konularak, prognostik faktörler araştırıldı. Bulgular: Tüm hastaların 5 yıllık sağkalım oranı %61.5, yaş ortalaması 60.6 olup %81.4 ü erkekti. %73.9 hastada sigara, %54.0 hastada eşlik eden kronik hastalık öyküsü mevcuttu. Hastaların %6.8’ine sublober rezeksiyon, %81.4’üne lobektomi, %9.3’üne bilobektomi ve %2.5’ine pnömonektomi uygulandı. Post-operatif komplikasyon ve operatif mortalite oranları sırasıyla %21.1 ve %0.6 idi. Ortalama tümör büyüklüğü 2.2 ±0.7 cm idi ve T1a %9.9 (n=16), T1b %38.5 (n=62) ve T1c %51.6 (n=83) olarak dağılım gösteriyordu. Histolojik predominant alt tiplere bakıldığında sırasıyla olguların %32.3’ü asiner, %24.2’si solid, %19.3’ü papiller, %16.8’i lepidik, %5.6’sı müsinöz, %1.2’si mikropapiller ve %0.6’sı adenokarsinom in situ olarak sınıflandı. 5 yıllık sağkalım oranları da sırasıyla %66.8, %51.3, %42.1, %89.4, %88.9, %0.0 ve %100 olarak saptandı. Patolojik piyeslerin incelemesinde 77 (%47.8) hastada predominant olmasa da solid hücre komponentleri izlendi. Erkek cinsiyet, solid, papiller ve mikropapiller predominant alt tipler, solid hücre komponenti içermek, kötü prognostik faktörler olarak tesbit edildi (p<0.05). Sonuç: Solid, papiller ve mikropapiller predominant alt tiplere sahip akciğer adenokarsinom olgularında, takip ve tedavi protokolleri, erken evrede bile olsa, adjuvan terapi yönünden değerlendirilerek yeniden gözden geçirilmelidir.

Aim: The aim of this study was to investigate the factors affecting prognosis in patients with T1 lung adenocarcinoma who underwent radical resection. Material and Methods: Between 2005 and 2016, 492 pulmonary adenocarcinoma patients were operated and 161 pT1N0M0 patients were included in the study. The prognostic factors were investigated by revealing the relationship between clinical and pathological features and 5-year survival rates. Results: The overall survival rate of all patients was 61.5%, the mean age was 60.6 and 81.4% were male. There was a history smoking in 73.9% and chronic disease in in 54.0% of patients. 6.8% of the patients underwent sublober resection, 81.4% lobectomy, 9.3% bilobectomy and 2.5% pneumonectomy. Postoperative complications and operative mortality rates were 21.1% and 0.6%, respectively. The mean tumor size was 2.2 ± 0.7 cm and T1a was 9.9% (n = 16), T1b was 38.5% (n = 62) and T1c was 51.6% (n = 83). According to histologic predominant subtypes, aciner was defined as 32.3%, lepidic 16.8%, papillary 19.3%, solid 24.2%, mucinous 5.6%, micropapillary 1.2% and 0.6% adenocarcinoma incitu and 5-year survival rates 66.8%, 89.4%, 42.1%, 51.3%, 88.9%, 0.0%, and 100% respectively. In the examination of pathological specimens, 77 (47.8%) patients had non-predominant solid cell components. Male sex, pneumonectomy, solid, papillary and micropapillary predominant subtypes and solid cell component were found to be statistically poor prognostic factors. Conclusion: Follow-up and treatment protocols should be reviewed in adjuvant therapy even in early stage in solid, pappillary, and micropapillary subtypes of lung adeno cancers.

Giriş: Prospektif randomize olgu kontrollü çalışmamızda, stabil dönemdeki KOAH olgularında serum neopterin ve IL–8 düzeylerini saptamak ve bunların hastalık ağırlığını belirlemede kullanılıp kullanılamayacağını araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: çalışmaya göğüs hastalıkları polikliniğimize başvuran 30 stabil dönem KOAH hastası ve aynı yaş ve cinsiyetten 30 sağlıklı kontrol alındı. Her iki grubun serum neopterin ve IL-8 düzeyleri analiz edildi. Bulgular: Serum ortalama neopterin düzeyleri KOAH grubunda; 22.08±5.27 nmol/l, kontrol grubunda 5.36±2.42 nmol/l (p=0.000). Serum ortalama IL–8 düzeyleri KOAH grubunda 31.63±16.49, kontrol grubunda 11.59±3.15 pg/ml saptandı (p = 0.000). KOAH grubunda serum ortalama IL–8 ile FEV1 % beklenen arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif orta kuvvette korelasyon bulundu (pearson korelasyon testi, r= - 0.389, p= 0.036). KOAH grubunda arteriyel PO2 ile serum ortalama IL–8 düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif orta kuvvette korelasyon saptandı (pearson korelasyon testi, r= -0.456, p=0.011). Arteriyel PO2 ile serum ortalama neopterin düzeyi arasında, arteriyel PCO2 ile serum ortalama IL–8 düzeyi arasında ve arteriyel PCO2 ile serum ortalama neopterin düzeyi arasında korelasyon saptanmadı. KOAH grubunda hastalığın süresi, sigara kullanım süresi (paket-yıl) ile serum ortalama neopterin ve IL–8 düzeyleri arasında korelasyon saptanmadı. KOAH’ta hastalığın süresi ile sigara kullanım süresi (paket-yıl) arasında pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı orta kuvvette korelasyon saptandı (pearson korelasyon testi, r= 0.492, p= 0.006). Sonuç: Stabil KOAH’lı olgularda serum IL-8 düzeylerinin yüksek olması, arter kan gazları ve solunum fonksiyon testleri ile korelasyon göstermesi hastalık ağırlığı ve inflamasyonun derecesini belirlemede kullanılabileceğini göstermiştir. Birçok inflamatuvar hastalıkta olduğu gibi KOAH’ ta da neopterinin yüksek saptanması sistemik inflamatuvar cevabın aktivasyonunun bir göstergesi olmasına karşın hastalığın ağırlığını belirlemede bir kriter olarak kullanılıp kullanılamayacağını belirlemek için daha fazla katılımlı çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısındayız.

Aim: This study designed as a prospectively casecontrolled clinical trial aims to detect serum neopterin and IL–8 levels in patients with stable Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) and to examine whether these levels can be used as a marker in the evaluation of the severity of COPD. Material and Methods: The study sample included 30 patients with stable COPD attending the outpatient clinic of chest diseases and 30 age- and gender-matched healthy controls. Both groups’ serum neopterin and IL-8 levels were analyzed. Results: The mean serum neopterin levels were found to be 22.08 ± 5.27 nmol/l and 5.36 ± 2.42 nmol/l in the COPD and control groups, respectively (p= 0.000). The mean serum IL–8 levels were found to be 31.63±16.49 and 11.59±3.15 pg/ml in the COPD and control groups, respectively (p= 0.000). We found the statistically significant, negative and medium level correlation between the mean serum IL–8 and FEV1% predicted in the COPD group (Pearson’s correlation test, r= -0,389, p= 0,036). A statistical significant, negative and medium level correlation was also detected between the mean serum IL–8 level and arterial PO2 in the COPD group (Pearson’s correlation test, r= -0.456, p= 0.011). No correlation was found between arterial PO2 and the mean serum neopterin level; between arterial PCO2 and the mean serum IL–8 level and between arterial PCO2 and the mean serum neopterin level. No correlation was found in the COPD group between the period of the disease, pack-year history of smoking and the mean serum neopterin and IL–8 levels. We also found the statistically significant, positive and medium level correlation between the period of COPD and pack-year history of smoking (Pearson’s correlation test, r= 0.492, p= 0.006).Conclusion: Serum IL-8 levels were high in patients with stable COPD. Therefore, the correlation between IL-8 levels, blood gases, and pulmonary function tests reveal that IL-8 can be used as a marker of disease and inflammation severity. As in many inflammatory diseases, detection of high neopterin levels in COPD patients is an indicator of the activation of a systemic inflammatory response; however, we believe that studies with larger sample sizes are required to determine whether neopterin level can be used as a marker in the evaluation of the severity of COPD.

Amaç: Girişimsel bronkoskopik yöntemler kullanılarak trakeobronşiyal lezyonlardan doku elde etmek ve bu yöntemleri tanı amaçlı kullanmak mümkün olmuştur. Çalışmamızda kullanmakta olduğumuz rijit bronkoskop (RB) aracılı endobronşiyal kriyobiyopsi, RB içinden uygulanan endobronşiyal ultrasonografi yardımlı transbronşiyal iğne aspirasyonu (EBUS-TBİA) ve RB yardımıyla yapılan debulking yöntemleriyle elde ettiğimiz dokuların tanı değerlerini bulmayı amaçladık. Yöntem ve Gereç: Tek merkezli, retrospektif çalışmaya Mayıs 2012- Ağustos 2018 yılları arasında işlem başlangıcında patolojik tanısı olmayan, tanı veya endobronşiyal tedavi amacıyla girişimsel bronkoskopik işleme alınan 357 hasta dahil edildi. Bulgular:Tanısal amaçlı olarak rijit bronkoskopi yapılan 150 hastadan 138’ine (%92,0) endobronşiyal kriyobiyopsi ile tanı konuldu. 150 hastanın 44’üne (%29,3) RB içinden eş zamanlı EBUS-TBİA yapıldı. Kriyobiyopsisi tanısal olmayan 12 (%8,0) hastadan 6’sına bu yöntemle patolojik tanı kondu. Endobronşiyal kriyobiyopsi + eş zamanlı RB içinden EBUS-TBİA ile patolojik tanı oranı %96,0 olarak bulundu. Dış bası tipinde semptomatik hava yolu darlığı olan 7 hastanın 6’sına (%85,7) RB ile yapılan dilatasyondan sonra RB içinden yapılan eşzamanlı EBUS-TBİA ile patolojik tanı kondu. Patolojik tanısı olmayan, semptomatik hava yolu darlığı nedeniyle işleme aldığımız, endobronşiyal ekzoftik lezyonu olan ve RB içinden çeşitli yöntemlerle endobronşiyal tümör temizliği yaptığımız hastalardan çıkarttığımız doku parçalarının patolojik incelemesi ile 200 hastadan 199’una (%99,5) patolojik tanı kondu. 306 (%85,7) hasta malign, 43 (%12,0) hasta benign neoplazm tanısı aldı, 8 (%2,2) hastaya tanı konamadı. İşlemlere bağlı ciddi komplikasyon veya ölüm izlenmedi. Sonuç: RB ile uygulanan girişimsel bronkoskopik yöntemler rutin kullanımdan uzak olsa da santral trakeobronşiyal lezyonlarında tanı güçlüğü yaşanan veya yaşanabileceği düşünülen hastalarda alternatif tanı yöntemi olarak başarıyla kullanılabilir.

Aim: It is possible to obtain tissue from tracheobronchial lesions by using interventional bronchoscopic methods and to use for diagnostic purposes. We aimed to determine the diagnostic values of the tissues obtained by the rigid bronchoscope (RB) mediated endobronchial cryobiopsy, endobronchial ultrasound assisted transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) and RB-assisted debulking methods. Material and Methods: A single-center, retrospective study included 357 patients with no pathologic diagnosis prior to the interventional bronchoscopic procedure between May 2012 and August 2018. Results: Of 150 patients who underwent only diagnostic procedures, 138 (92.0%) were diagnosed with endobronchial cryo-biopsy. Fortyfour (29.3%) patients underwent simultaneous EBUS-TBNA from the RB. An additional pathologic diagnosis was made in 6 of 12 patients who were not diagnosed with cryobiopsy. The pathological diagnosis rate of endobronchial cryobiopsy + concurrent EBUS-TBNA was 96%. Six (85.7%) of 7 patients with airway stenosis of the external compression type were diagnosed with concurrent EBUS-TBNA after tracheobronchial dilatation. The pathological examination of the large tissue fragments we removed from patients with various methods of endobronchial debulking due to symptomatic airway stenosis resulted in a pathological diagnosis of 199 (99.5%) of 200 patients. 306 (85.7%) patients were diagnosed as malignant and 43 (12.0%) patients were diagnosed as benign neoplasm and 8 (2.2%) patients were not diagnosed. There were no serious complications or deaths related to the procedure. Conclusion: Although interventional bronchoscopic procedures with RB are far from routine use, they can be used successfully as an alternative diagnostic method in patients with pathological diagnosis difficulties.

Amaç: Yeşil enerji, üretimi sırasında doğaya zarar vermeyen ve insana yaraşır işler olarak tanımlanmaktadır. Rüzgar enerjisinden elde edilen yeşil elektrik son yıllarda giderek artan üretim hacmiyle dikkat çekicidir. Ancak enerji elde etmek için kurulan rüzgâr tribünlerinin temel yapısı olan kanat bölgesinin üretimi sırasında epoksi reçineler, sertleştiriciler, metal taşlama ve zımparalama işleri, boya işleri, cam elyaf döşeme işleri yapıldığı ve yapılan işlerin ve kullanılan maddelerin meslek astımı (MA) açısından riskli olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada rüzgâr tribünleri üretim tesislerinde çalışanlarda gelişen solunumsal problemler sunularak, yeni ve büyümekte olan bu sektörde ortaya çıkabilecek meslek hastalıklarına dikkat çekmek amaçlanmıştır. Yöntem ve Gereç: Haziran 2018 - Kasım 2018 tarihleri arasında rüzgar tribünlerine kanat üreten iki ayrı işletmeden MA ön tanısıyla sevk edilen olgular değerlendirilmiştir. Başvuran 8 olguya da iş ile ilişkili astım tanısı konulmuştur. Bulgular: Olguların %62.5’ine MA tanısı konuldu. Ortalama çalışma süresi 78.8±18.9 ay, çalışmaya başlama ile yakınmaların ortaya çıkışı arasındaki süre 42.7±15.0 ay idi. Sonuç: Değerlendirilen küme olgular az bilinen sektörün uzun dönem etkilerini izlemek ve bu sayede yeni gelişecek MH önlemek için önemlidir. Yeşil enerji üretiminin tanımına uygun şekilde doğaya olduğu kadar insan sağlığına da saygılı olması için gerekli iyileştirilmeler yapılmalıdır.

Aim: Green energy is defined as works that do not harm the nature and are decent for human health. The green electricity obtained from the wind energy is remarkable with its increasing production volume in recent years. However, it is known that epoxy resins, hardeners, metal grinding and sanding works, paint work, glass fiber laying works are carried out and the works and materials used are risky for occupational asthma (OA). In this study, it is aimed to draw attention to the occupational diseases (OD) that may arise in the new and growing sector by presenting respiratory problems developing in the employees of wind turbines production facilities. Material and methods: Between June 2018 and November 2018 , the cases who were referred to the wind turbines wings production companies were evaluated. A total of 8 patients were diagnosed with work-related asthma.Results: 62.5% of the cases were diagnosed with OA. The mean working time was 78.8 ± 18.9 months, and the time between onset of work and onset of symptoms was 42.7 ± 15.0 months. Conclusion: The cluster cases evaluated are important to monitor the long-term effects of the little-known sector, and thus to prevent new developing OD. Necessary improvements should be made to ensure respect for human health as well as nature in accordance with the definition of green energy production.

Nefes darlığı şikayeti olan ve dış merkezde sağ akciğer üst lob apikalde kitle saptanan 61 yaşında erkek hasta, yapılan tetkiklerden sonuç alınamaması ve şikayetlerinin geçmemesi üzerine başvurdu. TTİİAB ile akciğer adenokarsinomu tanısı konuldu. Altı kür karboplatin - pemetreksed kemoterapisi verildi. Karın ağrısı ve ishal şikayeti ile başvuran hastada PET-BT’de; batın ön duvarı komşuluğunda peritoneal yağlı dokuda 7.8 cm uzun akslı patolojik 18-FDG tutulumu saptandı. Alınan biyopsi örneği primer kitleden alınan örnekte olduğu gibi CK-7 ve TTF-1 (+), CK-20 (-) idi. Akciğer adenokarsinomu metastazı olarak değerlendirildi. Progresyon düşünülerek ikinci hat dosetaksel tedavisine geçilen hastaya 10 gün palyatif radyoterapi uygulandı. Periton metastazı akciğer kanserlerinde çok nadir görülen bir metastazdır ve genellikle semptomsuz olduğundan tanısını koymak oldukça güçtür. Ancak karın ağrısı, ishal veya kabızlığın yanında intestinal perforasyon gibi ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Tedavi çoğunlukla palyatiftir. Cerrahi ve kemoterapinin yanında radyoterapi de şiddetli semptomları olan hastalarda palyatif tedavi seçeneği olarak düşünülebilir. Periton metastazı kötü prognoz göstergesidir ve ciddi mortalite ve morbiditeye neden olmaktadır.

A 61 years old male patient suffering of dyspnea with right upper lobe apical lung tumor- admitted after the complaints had not been ended and the diagnosis could not be obtained from the medical workups performed in another hospital. Lung adenocarcinoma was diagnosed by TTFNAB. 6 cures of carboplatin, pemetrexed was given. The patient admitted with stomach ache and diarrhea. In PET-BT; peritoneal involvement was detected in the peritoneal fatty tissue adjacent to the newly determined anterior abdominal wall, with located 7.8 cm long axis. CK-7 and TTF-1 (+) and CK-20 (-) were seen in the biopsy specimen taken from that region as seen in the specimen taken from the primary mass. It was considered as lung adenocarcinoma metastasis. 10 days palliative radiotherapy was planned for the patient, who still had complaints after second line docetaxel treatment. Peritoneal metastasis is a very rare metastasis in lung cancer. Immunostaining of pathologic specimens provides a differential diagnosis of metastases caused by the primary tumor or other organs. It is very difficult to diagnose the peritoneal metastasis since peritoneal metastasis of the lung carcinoma is usually asymptomatic. However, it may cause serious complications such as stomach ache, diarrhea or constipation as well as intestinal perforation. Treatment is mostly palliative. Besides surgery and chemotherapy, radiotherapy can be considered as a palliative treatment option for patients with severe symptoms. Peritoneal metastasis is an indicator of poor prognostic and may cause severe mortality and morbidity.

Trakeobronkopatia osteokondroplastika (TPO), trakea ve bronşlarda kıkırdak ve kemik yapıdaki nodüllerle karakterize bir hastalıktır. Tahmini prevelansı yaklaşık %0,1'dir. Daha ziyade ileri yaşlarda görülmekle birlikte bildirilen TPO tanılı çocuk olgular da vardır. Erkeklerde daha sık görüldüğü düşünülmekle birlikte cinsiyet tercihi net değildir. Nodüllerin kıkırdak halkalardan orijinlenen ekzositoz ve enkondrozun sonucu geliştiği öne sürülse de hastalığın kesin patogenezi ve çeşitli enfeksiyonlar, atrofik rinit, pnömokonyoz birlikteliği olan TPO olgularına dayanılarak nedenin bunlar olabileceği ileri sürülse de hastalığın kesin nedeni, bilinmemektedir. TPO olgularının çoğu asemptomatiktir ve insidental olarak tanı alırlar. Semptomatik TPO olgularında ise en sık görülen semptomlar kronik öksürük ve dispnedir. Tanı tek başına radyolojik bulgulara dayanılarak konulabilir. Fiberoptik bronkoskopi tanıyı doğrulamak ve endobronşiyal sarkoidoz, amiloidoz, relapsing polikondrit, papillamatozis, trakeal kalsinozis, karsinoma gibi diğer nedenleri ekarte etmek için yapılabilir. TPO olgularında nadiren tedaviye gerek duyulur. Semptom palyasyonu için, inhaler bronkodilatör, inhaler steroid, olgu bazında etkin olduğu bildirilen nonsteroid anti-inflamatuar ilaçlar, dapson kullanılabilir. Ağır havayolu darlığı olan hastalarda bronkoskopik lazer ablasyon, argon plazma koagulasyon/ kriyoterapi, stent, cerrahi rezeksiyon gibi daha invazif işlemler uygulanabilir. Burada yapılan inceleme sonucunda, psöriasis tanısıyla immünsupresif tedavi almaktayken gelişen solunum yolu enfeksiyonu nedeniyle tetkik edilirken tanı konulan, asemptomatik TPO olgusu, nadir görülen bir akciğer hastalığı olması nedeniyle literatür eşliğinde sunulmuştur.

Tracheobronchopatia osteochondroplastica (TPO) is characterized by cartilagious and osseous nodules in the trachea and bronchi. The estimated prevalence is about 0.1%. It is rather seen in adulthood. Although it is thought to be more common in men, gender preference is not clear. It is suggested that the nodules develop as a result of exocytosis and enchondrosis originating from cartilage rings but the exact pathogenesis is unknown. As an etiology comorbid conditions such as infections, atrophic rhinitis and pneumoconiosis are blamed in some cases but the exact etiology is not known either. Most of the TPO cases are asymptomatic and are diagnosed incidentally. In symptomatic TPO, the most common symptoms are chronic cough and dyspnea. The diagnosis can be made based on radiological findings alone. Fiberoptic bronchoscopy can be performed to confirm the diagnosis and rule out other causes such as endobronchial sarcoidosis, amyloidosis, relapsing polychondritis, papilllamosis, tracheal calcinosis, carcinoma. In cases of TPO, treatment is rarely required. For symptom palliation, inhaler bronchodilator, inhaler steroid, nonsteroidal antiinflammatory drugs, dapsone, which are reported to be effective in some cases, can be used. In patients with severe airway stenosis, more invasive procedures such as bronchoscopic laser ablation, argon plasma coagulation / cryotherapy, stent, surgical resection can be performed. Here, an asymptomatic prosiasis TPO case, diagnosed insidentally during an acute respiratory infection is presented with the literature review.

Renal hücreli karsinom tüm kanserler içinde %2-3 paya sahiptir. Gelişmiş ülkelerde ve erkeklerde daha sıktır. Etiyolojisinde sigara ve obezite gibi çevresel etkenler suçlanmaktadır. Berrak hücreli alt tipi en sık akciğere metastaz yapar ve cilt metastazı sık karşılan bir durum değildir. Akciğer metastazı saptandıktan sonra uygun tedavi planlanmalıdır. Seçili hastalarda yapılan metastazektomi beş yıllık sağ kalımı %58 e kadar arttırmaktadır. Ancak bizim hastamızda olduğu gibi senkron metastazı saptanan hastalarda operasyonun sağ kalıma etkisi olmadığı bilinmektedir. Onkoloji kliniğinde takip edilen ve metastazektomi için tarafımıza gönderilen hastanın ciltte sütur reaksiyonu olarak yorumlanan lezyonu mevcuttu. Hastaya primer malignitesi ve akciğer metastazı kontrol altına alındıktan pulmoner metastazektomi yaptık. Patoloji sonucu cilt metastazı olarak raporlandı. Hastanın 4 aylık takibinde yeni gelişen metastazı yok ve takipleri devam ediyor.

Renal cell carcinoma accounts for 2% to 3% of all cancers. It is more frequent in developed countries and in the male gender. The etiology can include environmental factors such as smoking and obesity. The clear cell subtype most commonly metastasizes to the lungs; skin metastasis is uncommon. Appropriate treatment must be planned after lung metastasis is detected. Metastasectomy in selected patients increases the 5-year survival rate to as much as 58%. However, in patients with synchronous metastasis, as in our patient, surgery does not affect survival. A pulmonary metastasectomy was performed on an oncology clinic patient who was referred for a metastasectomy and whose skin lesion was initially interpreted as a suture reaction. Primary disease and lung metastasis were stable in the preoperative period. The pathology report indicated that it was a skin metastasis. Follow-up of the patient continues, and no new metastasis was seen in 4 months.

Mesleki akciğer hastalıkları tüm meslek hastalıkları arasında birinci sırada gelmektedir. İşyerinde maruz kalınan birçok madde difüz parankimal akciğer hastalığına(DPAH) sebep olmaktadır ve her geçen gün bu maddelerin listesi genişlemeye devam etmektedir. Mesleki olan ve olmayan akciğer hastalıklarının klinik, radyolojik ve patolojik görünümleri benzerdir. Mesleki DPAH’nin tanısı; DPAH’a sebep olduğu bilinen bir maddeye maruziyet hikayesinin olması, latent döneminin olması, tipik klinik ve radyolojik görünümleri ve DPAH’a sebep olabilecek diğer nedenlerin dışlanması ile konur. Nadir görülen bir pnömokonyoz olan antimon doğada organik ve inorganik formda bulunabilmektedir. Ayrıca doğada serbest halde bulunmakla birlikte 1oo’ den fazla mineralde özellikle silika ve arsenik ile antimon (CAS no: 7440-36-0) birlikte (miks toz) formunda bulunabilmektedir.

Occupational lung diseases are the most common among all occupational diseases. Many substances exposed in the workplace cause diffuse parenchymal lung disease (DPLD) and the list of these substances continues to expand day by day. Clinical, radiological and pathological features of occupational and non-occupational lung diseases are similar. Diagnosis of occupational DPLD is established by a history of exposure to a substance, a latent period, typical clinical and radiological appearance, and the exclusion of other causes of DPLD. Antimony, which is a rare pneumoconiosis, can be found in organic and inorganic forms in nature. Although it is free in nature, more than 100 minerals, especially silica and arsenic and antimony (CAS no: 7440-36-0) can be found in the form of mixed powder.