On üç yıldır astım nedeniyle izlenen 31 yaşındaki kadın hasta nefes darlığı, göğüs ağrısı ve cilt lezyonları ile başvurdu. Periferik kanda %52 oranında eozinofili saptandı. Akciğer grafisinde kardiyomegali ve sağ diyafragma üzerinde nonhomojen retiküler gölge artışı mevcuttu.Yapılan cilt biyopsisinde papiller dermiste kapiller damarlar çevresinde ve retiküler dermiste küçük damarlardan birinde mononükleer iltihabi hücre infiltrasyonu görülerek CSS ile uyumlu bulundu. Klinik, laboratuvar ve histopatolojik bulgularla CSS olarak kabul edilen hastaya kortikosteroid tedavisi başlandı. Tedavinin 15.gününden itibaren klinik ve laboratuvar yanıt alınan hasta sunulmuştur.

A 31 year-old woman with 13-year history of asthma was admitted to our center because of dyspnea, chest pain and skin lesions. Peripheral blood count showed eosinophilia, 52%. Chest x-ray showed cardiomegaly and nonhomogeneous reticuler infiltration on the right hemidiaphragma. There were mononucleer inflammatory infiltrate in the papiller and reticuler dermis in the biopsy material which was obtained from skin lesions.This histopathological features were consistent with CSS. As the clinical, laboratory and histopathological features led to a diagnosis of CSS, steroid treatment was started. Our patient showed radiological and clinical remission after the fifteenth days of therapy.

Kartagener Sendromu, otozomal resessif geçişli, dekstrokardi, sinüzit ve erken dönemde kronik üst ve alt solunum yolu enfeksiyonlarıyla, geç dönemde bronşektazi ile karakterize ender görülen bir hastalıktır. Siliyal aktivitenin bozulması nedeniyle bu hastalıkta aşırı balgam retansiyonu görülür. Hastalığın medikal tedavisi semptomatiktir. Bu çalışmada Kartagener Sendromlu bir olgu sunularak 3 yıl boyunca uygulanan göğüs fizyoterapisinin etkisi değerlendirildi. Sonuç olarak; fizyoterapi merkezine uzak ikamet etmesi nedeniyle düzensiz aralıklarla ve ancak ev programı ile takip edilen hastanın solunum fonksiyon testlerinde önemli bir gelişme olmamasına rağmen semptomlarının ve hastaneye başvuru ihtiyacının azaldığı saptandı.

Kartagener Syndrome is a rare ilness which is autosomal recessive pattern of inheritance, dextrocardia, sinusitis and characterized by chronic upper and lower respiratory tract infections and bronchiectasis at early and late stages respectively. Because of the degeneration of ciliary activity; in this ilness, excess musus retantion is detected. The medical treatment of the ilness is symptomatic. In this study; by present a Kartagener Syndromed case, the effect of the three yeared application of the chest physiotherapy is evaluated. As a result; In spite of having no satisfactionary improvement in the pulmonary function tests of the patient who is treated on irregular interval and only with family education and home programe. An important rate of reduction in symptoms and hospital applications has been determinated.

Bu çalışmada plevral sıvı hücre subgruplarının sıvı etyolojisi ile ilişkisi ve tanıya katkısının belirlenmesi amaçlanmıştır. Aralık 1998-Nisan 2000 arasında kliniğimizde tanısal amaçlı torasentez yapılan hastalardan alınan 100 plevral sıvı örneği üzerinde prospektif olarak çalışıldı. Tüberküloz plörezili 37 olgunun tümünde lenfositik plevral sıvı, ampiyemli 10 olgunun tümünde polimorfonükleer lökosit hakimiyeti saptandı. Eozinofilik sıvı iki parapnömonik plörezili olguda ve yedi etyolojisi bilinmeyen eksudatif plevral sıvı olgusunun ikisinde gözlendi. Ancak plevral sıvı mezotel hücre sayısının plevral sıvının etyolojisinin ayırıcı tanısında spesifik olmadığı görüldü.Plevral sıvı sitolojisi serimizdeki tüm malignitelerin % 83' ünde pozitifti. Çalışmamızda, başka bir etyolojik faktörün saptanamadığı durumlarda, lenfositik plevral sıvının tüberküloz plöreziye, yüksek polimorfonükleer lökosit varlığının ampiyeme bağlı olduğunun kabul edilebileceği sonucuna varıldı.

In this study it has been aimed to determine the relationship between the differential cell counts and the etiology of the pleural fluid, and its utility to the diagnosis. A hundred samples of pleural fluid, collected from consecutive patients in our clinic who had diagnostic thoracentesis, were studied prospectively between December 1998- April 2000. All of the 37 cases with tuberculous pleurisy had lymphocytic pleural fluid and polymorphonuclear leucocyts were dominant in all 10 cases of empyema. Eosinophylic fluid was found in two parapneumonic pleurisy cases and in two of seven exudative pleural fluid of unknown etiology. Pleural fluid mesothelial cell counts had no specificity in the differential diagnosis of the origin of the effusion. Pleural fluid cytology was positive in 83 % of all the malignancies studied in this series. We concluded that in conditions, that no other etiologic factor could be found, lymphocytic pleural fluid can be considered to be related with tuberculosis, and high rates of polymorphonuclear leucocyts can be considered to be related with empyema.

Haziran 1992 ile Kasım 1994 yılları arasında kliniğimizde akciğer rezeksiyonu uygulanan ve takipte kalan 74 olgu bu çalışmaya dahil edildi. Olguların 53'ü (%70) bronş ca, 15'i (%19) bronşektazi, 2'si (%3) aspergilloma, 2'si (%3) karsinoid tümör, 1'i hemanjioperistoma, 1'i de hodgin lenfoma idi. Olguların 34'üne lobektomi, yedisine bilobektomi, yedisine lobektomi + segmentektomi ve 26'sına pnömonektomi uygulandı. Olgular rezeksiyon tiplerine göre pnömonektomi, lobektomi, bilobektomi, alt lobektomi+segmentektomi yapılanlar olarak 4 gruba ayrıldı. Preoperatif solunum fonksiyon testleri ile FEVC, FEV1, VC, MVV değerleri ölçülerek, ölçümler postoperatif 10.gün, 1, 3 ve 6. aylarda tekrarlandı. Her gruptaki ölçümler istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Lobektomi yapılan olgularda postoperatif 10.gün, 1, 3 ve 6.aylardaki değerler arasında her parametre için anlamlı farklılık bulunurken ( p < 0.05), pnömonektomilerde bu farklılık 3 ile 6.ay arasında izlendi.

Seventy-four cases, who were resected surgically and followed up postoperatively in our clinic through June 1992 and November 1994 were studied in our study. These cases are classified as follows: 53 lung carsinomas (%70), 15 bronchiectasis (%19), 2 aspergillomas (%3), 2 carcinoid tumors (%3), 1 hemangiopericytoma and 1 Hodgkin's lymphoma. 34 lobectomies, seven bilobectomies, seven lobectomies + segmentectomies and 26 pneumonectomies were performed. The cases were classified into 4 groups according to the type of the resection as follows: pneumonectomy, lobectomy, bilobectomy, left lower lobectomy + segmentectomy. Preoperative FEVC, FEV1, VC, MVV were measured and these measurements were repeated on the tenth day, first, third and sixth months postoperatively. These values were compared by using statistical methods. In the group of lobectomy prominent differences were put forward for each parameter in the postoperative tenth day, first and third months ( p < 0.05). On the other hand in the group of pneumonectomy these differences were notified between the third and the sixth months postoperatively.

Bu çalışmada, İzmir Dr. SS Göğüs Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, I. Göğüs Cerrahisi Kliniğinde 1989-2001 yılları arasında yabancı cisim aspirasyonu tanılı 50 olgu incelendi. Otuzbiri (% 62) kadın, 19'u (% 38) erkek idi. Yaş ortalaması 20,8 (yaş aralığı 10 ay-82 yaş) idi. Aspirasyon hikayesi ile tedavi arasındaki süre 2 saat ile 9 yıl arasında değişmekteydi. Tanı, hikaye, fizik muayene, radyolojik yöntemler, bronkoskopi ve torakotomi ile konuldu. Yabancı cisim, 27 (%54) olguda sağ bronşial ağaçta, 19'unda (%38) solda ve 4'ünde (%8) trakea yerleşimli idi. En sık aspire edilen yabancı cisim 23 vaka (%46) ile iğne veya türban iğnesi idi. 33'ünde (%66) rigid bronkoskopi ile yabancı cisim çıkartılırken, 17'sinde (%34) torakotomi gerekti. Geç dönemde başvuran 5 (%10) olguda gelişmiş olan irreversibl komplikasyonlar nedeni ile pulmoner rezeksiyon uygulandı. Morbidite ve mortalite izlenmedi.

In this report, 50 cases have been examined for aspiration of foreign bodies in the 1st Thoracic Surgery Department of Izmir Dr.SS Thoracic Diseases and Surgery Training Hospital between 1989-2001. Thirtyone (62%) patients were females and 19 (38%) were males. The mean age of cases were 20,8 whose ranged from 10 months to 82 years. The period between aspiration and treatment varied from 2 hours to 9 years. Diagnosis was made on history, physical examination, radiological methods, bronchoscopy and thoracotomy. Twentyseven (54%) of the foreign bodies were located in the right bronchial tree, 19 (38%) were in the left and 4 (8%) were in the trachea. The most frequently aspirated foreign body was pin or turban pin. Foreign bodies were removed with bronchoscopy in 33 (66%) cases. Seventeen (34%) cases underwent thoracotomy. In the late period, pulmonary resection was performed in 5 (10%) cases because of irreversible complications. There were no complications and mortality in this group.

KOAH'lı hastalarda trombozise zemin hazırlayan koagülasyon artışını saptamak amacıyla, 35 KOAH ve 25 kontrol grubu olgu üzerinde, fibrinojen ve D-dimer plazma konsantrasyonlarına bakıldı. Çalışmanın istatistiksel değerlendirmesi sonucunda KOAH'lı olgular ile kontrol grubu arasında, plazma fibrinojen ve D-dimer konsantrasyonu açısından anlamlı fark bulundu. KOAH'lı grup içinde sigara içenler / bırakanlar arasında ve kontrol grubundaki sigara içenler / içmeyenler arasında plazma fibrinojen konsantrasyonları yönünden anlamlı fark bulunmadığı belirlendi. KOAH'lı olgularda, arteriyel kan gazları ile plazma fibrinojen konsantrasyonu arasında istatistiksel düzeyde anlamlı ilişki olduğu izlendi. Sonuç olarak plazma fibrinojen ve D-dimer kosantrasyonunun KOAH'lı hastalarda anlamlı artış gösterdiği, koagülasyon artışı ve risk gruplarının belirlenmesinde bu parametrelerin yararlı olabileceği sonucuna varıldı.

Plasma fibrinogen and D-dimer concentrations of 35 COPD and 25 control cases were measured in order to predict the predisposition to coagulation causing thrombosis. Statistical differences were found between the plasma fibrinogen and Ddimer concentrations of COPD and control cases. In the COPD and control group,no statistical significance were found between the plasma fibrinogen concentrations of smokers and ex-smokers .We observed a statistical correlation between arterial blood gases and plasma fibrinogen concentrations of COPD patients. We concluded that plasma fibrinogen and D-dimer concentrations were found to be elevated in COPD patients and these parameter are useful to determine the risk groups and the coagulation state differences.

İleri evre küçük hücreli dışı akciğer kanserinde kemoterapinin yeri uzun yıllardır tartışma konusudur. Bu çalışmada sisplatin-etoposid tedavi rejiminin etkinliğinin semptomatik tedavi ile sağkalıma etkisi açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ocak 1997-Mart 2001 arasında kliniğimizde evre IIIB ve IV küçük hücreli dışı akciğer kanseri tanısı almış 60 olgu çalışmaya alındı. Otuz olguya kemoterapi, 30 olguya semptomatik tedavi uygulandı. Kemoterapi alan olgulara üç hafta aralarla maksimum altı siklus olacak şekilde ilk gün 80 mg/m2 sisplatin ve ilk başlanacak üç gün sürecek şekilde günde 100 mg/m2 etoposide IV uygulandı. Sağkalım analizleri ‘Kaplan-Meier Product-Limit' yöntemiyle hesaplandı. Evre IIIB'de kemoterapi alan 20 olguda medyan sağkalım süresi 13.9 ay, bir yıllık sağkalım oranı % 60, semptomatik tedavi alan 22 olguda ise 6.3 ay ve % 18 bulundu. Evre IV'te ise, kemoterapi alan 10 olguda medyan sağkalım süresi 9.4 ay ve bir yıllık sağkalım oranı % 40, semptomatik tedavi alan 8 olguda ise 3.7 ay ve %25 bulundu. Semptomatik tedavi ve kemoterapi gruplarının medyan sağkalım süreleri ve bir yıllık sağkalım oranları arasındaki fark evre IIIB olgularında kemoterapi lehine istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.0003, p<0.005). Evre IV'te ise fark anlamlı değildi. Kemoterapiye yanıt %26 kısmi, %3.3 tam yanıt şeklindeydi. Toplam yanıt oranı %29.3 idi. Toplam yan etki görülme oranı % 63.3 idi (5 olguda grade 3, 1 olguda grade 4). Sonuç olarak; ileri evre küçük hücreli dışı akciğer kanserinde sisplatinetoposid kemoterapisinin etkin bir tedavi yöntemi olduğu ve hala tercih edilebileceği, bu etkinliğin evre IV' ten çok evre IIIB' de daha belirgin olduğu sonucuna vardık.

The role of chemotherapy in the treatment of non-small cell lung cancer has been a matter of concern for many years. This study aims to compare cisplatinetoposide combined treatment modality with supportive treatment according to their effects on survival. Between 1997-2001, 60 patients, who were diagnosed as having stage IIIB and IV non-small cell lung cancer in our clinic, were included in the study. Following all necessary clinical staging procedures, 30 cases received chemotherapy, while remaining 30 cases were treated symptomatically. Chemotherapy protochol included cisplatin with a dose of 80 mg/m2/day intravenously administered on the first day and etoposide with a dose of 100 mg/m2/day starting the first day, continuing for three days in three weeks intervals for a maximum of six cycles. “Kaplan-Meier Product- Limit” method was utilized for survival analysis. In stage IIIB; 20 cases, who received chemotherapy, had a median survival as 13.9 months and one year survival rate as 60 %. 22 cases, who were treated symptomatically, had a median survival as 6.3 months and one year survival rate as 18 %. In stage IV; 10 cases, who received chemotherapy, had a median survival, as 9.4 months and one year survival rate as 40 %. 8 cases, who were treated symptomatically, had a median survival as 3.7 months and one year survival rate as 25 %. The difference of median survivals and one year survival rates between chemotherapy group and symptomatic group were istatistically significant for chemotherapy group in stage IIIB ( p<0.0003, p<0.005) while the difference wasn't significant in stage IV. Partial and complete response rates were 26 % and 3.3 % respectively, with a total response rate of 29.3 %. Chemotherapy related side effects were encountered in 63.3 % of the cases (grade 3 side effect in 5 cases, grade 4 side effect in one case). In conclusion; we have suggested that chemotherapy with cisplatin-etoposide is an effective treatment method in management of advanced stage non-small cell lung cancer and can still be preferred, and this effect is more appaerent in stage IIIB disease than stage IV disease. The role of chemotherapy in the treatment of non-small cell lung cancer has been a matter of concern for many years. This study aims to compare cisplatinetoposide combined treatment modality with supportive treatment according to their effects on survival. Between 1997-2001, 60 patients, who were diagnosed as having stage IIIB and IV non-small cell lung cancer in our clinic, were included in the study. Following all necessary clinical staging procedures, 30 cases received chemotherapy, while remaining 30 cases were treated symptomatically. Chemotherapy protochol included cisplatin with a dose of 80 mg/m2/day intravenously administered on the first day and etoposide with a dose of 100 mg/m2/day starting the first day, continuing for three days in three weeks intervals for a maximum of six cycles. “Kaplan-Meier Product- Limit” method was utilized for survival analysis. In stage IIIB; 20 cases, who received chemotherapy, had a median survival as 13.9 months and one year survival rate as 60 %. 22 cases, who were treated symptomatically, had a median survival as 6.3 months and one year survival rate as 18 %. In stage IV; 10 cases, who received chemotherapy, had a median survival, as 9.4 months and one year survival rate as 40 %. 8 cases, who were treated symptomatically, had a median survival as 3.7 months and one year survival rate as 25 %. The difference of median survivals and one year survival rates between chemotherapy group and symptomatic group were istatistically significant for chemotherapy group in stage IIIB ( p<0.0003, p<0.005) while the difference wasn't significant in stage IV. Partial and complete response rates were 26 % and 3.3 % respectively, with a total response rate of 29.3 %. Chemotherapy related side effects were encountered in 63.3 % of the cases (grade 3 side effect in 5 cases, grade 4 side effect in one case). In conclusion; we have suggested that chemotherapy with cisplatin-etoposide is an effective treatment method in management of advanced stage non-small cell lung cancer and can still be preferred, and this effect is more appaerent in stage IIIB disease than stage IV disease.

Malign hastalıkların seyri sırasında yaklaşık olarak % 30 oranında pulmoner metastazlar gelişmektedir. Pulmoner metastatik lezyonlar daha çok parankimde görülmekte olup, endobronşiyal metastazlar nadir görülmektedir. 37 yaşında erkek olgunun akciğer radyogramında solda total atelektazi mevcuttu. Olgu 2 yıl önce sol asetabulumda osteosarkom nedeniyle opere edilmişti. Olgudan alınan bronkoskopik biyopsi materyalinin patolojisi osteosarkom metastazı olarak rapor edildi. Nadir görülmesi sebebiyle endobronşiyal metastaz yapan bir opere osteosarkom olgusu sunulmuştur.

Pulmonary metastases occur approximately in 30 percent of patient with malignant diseases. Pulmonary metastatic lesions are often located in the lung parenchyma, but rarely they can be in endobronchial location. A 37 year old male patient's the chest radiograph showed total atelectasis in the left lung. The patient was operated from an osteosarcoma on his left acetabulum two years ago.The pathology of the bronchoscopic material was reported as metastasis of an osteosarcoma. The patient who had been operated from an osteosarcoma with an endobronchial metastasis is presented because of its rare occurence.

Tirotoksikoz, tiroid hormonlarındaki artış sonucu metabolik hızın artmasına bağlı olarak kardiyak ve pulmoner sistemleri büyük ölçüde etkileyen bir klinik tablodur. Bu çalışmanın amacı tirotoksikozun pulmoner sistem üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Ocak-Aralık 2001 tarihleri arasında İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji polikliniğine başvuran hipertiroidi tanısı alan 40 olgunun solunum sayıları, solunum fonksiyon testi (SFT) ve kan gazı parametreleri incelendi. Ayrıca bu üç parametre kontrol grubu olarak İzmir Göğüs hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim Hastanesi polikliniğine nonspesifik semptomlarla başvuran 45 olguda da ölçüldü. Hipertiroidi grubundan, antitiroidal tedavi sonrası ötiroid olan 5 olgunun tüm ölçümleri tekrarlandı. Solunum sayısı hipertiroidi grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu( sırasıyla 21.70±3.61/dak ve 16.31±1.90/dak p = 0.000 ). Kan gazı parametrelerinden PaO2 ve PaCO2 hipertiroidi grubunda daha düşük olmakla birlikte fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. SFT parametrelerinden FEV1 ve FVC değerlerinin hipertiroidi grubunda anlamlı olarak düşük olduğu saptanırken, FEV1/FVC oranı iki grupta da normal sınırlarda bulundu ve her iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı ( sırasıyla p = 0.012, p = 0.005, p=0.102). Antitiroidal tedavi sonrası ötiroid olan 5 olguda FEV1, FVC, PaCO2 değerlerinde ve solunum sayısında istatistiksel olarak anlamlı düzelmeler saptandı. Sonuç olarak tirotoksikozun pulmoner sistemde gaz alışverişini etkilemediği, solunum sayısını arttırdığı, ayrıca düşük FEV1 ve FVC değerlerine rağmen FEV1/FVC oranının normal sınırlarda bulunması nedeni ile restriktif tipte bir solunum fonksiyon bozukluğu oluşturduğu sonucuna varıldı.

Thyrotoxicosis is a clinical picture which largely affects cardiac and pulmonary systems owing to increase in metabolic rate due to increase in thyroid hormones. The aim of this study was to examine the effect of thyrotoxicosis on pulmonary system. Arterial blood gases, pulmonary function tests and respiration rates of 40 cases who admited to endocrinology department in Izmir Atatürk Training Hospital and diagnosed with hyperthyroidism between January and December 2001 were examined. Also these three parameters were applied to 45 control cases who admited to outpatient clinic of Izmir Chest Diseases and Surgery Training Hospital with nonspesific symptoms. The measurements of 5 cases with hyperthyroidism were repeated after they became euthyroid with an antithyroid therapy. Respiration rate was found to be significantly higher in cases with hyperthyroidism than the ones in the control group ( respectively 21.70±3.61/min. and 16.31±1.90/min p = 0.000 ). In cases with hyperthyroidism the PaO2 and PaCO2 values were lower but this difference was not statistically significant. In hyperthyroid cases while FEV1 and FVC levels were significantly lower , FEV1/FVC ratio was found to be normal in both groups and no significant difference was found ( respectively p = 0.012, p = 0.005, p=0.102 ). FEV1, FVC, PaCO2 and respiration rate values were significantly improved in five patients who became euthyroid after antithyroid therapy. These data suggest that thyrotoxicosis does not affect gase exchange in pulmonary system, increase respiration rate and owing to low FEV1, FVC values and normal FEV1/FVC ratio, it causes a restrictive pattern in pulmonary functional tests.

Transtorasik ince iğne aspirasyon biyopsisi (TTİİAB) akciğer hastalıklarının tanısında sıklıkla kullanılan , komplikasyon oranı düşük , basit ve etkin bir tanı yöntemidir. Bu çalışmada; İzmir Göğüs Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki kliniğimizde 1995-2000 yılları arasında bilgisayarlı tomografi (BT) eşliğinde TTİİAB, 96 erkek olguya ( yaş ortalaması 60,93±11,74 yıl) uygulandı. Lezyon 92 olguda akciğerde ,4 olguda mediastinumda lokalize idi. TTİİAB 22 gauge Chiba iğnesi ile yapıldı. 81 olguya malign akciğer karsinomu, 1 olguya lenfoma , 1 olguya spindell sarkom metastazı, 3 olguya benign, 2 olguya kist hidatik, 1 olguya abse tanısı konuldu, kalan 7 olgu nondiagnostikdi. 18 olguda lezyon periferik yerleşimli, plevra ile ilişkili idi ve bu olgularda pnömotoraks izlenmedi. 13 olguda pnömotoraks izlendi. 10 olguya kapalı sualtı direnajı uygulandı.

Transthoracic fine needle aspiration biopsy (TFNA) is a frequently performed , simple and efficient method with low complication ratio. İn this study, CT guided TFNAB was performed to 96 male patients (mean age 60.93 ± 11.74 years) in İzmir Training and Research Thoracic medicine and Surgery Hospital. The lesion was localized in the lung in 92 cases and in the mediastinum in 4 cases. TFNA was performed with 22 gauge Chiba needles. Primary lung carsinoma was diagnosed in 81 cases, metastase of lenfoma in 1 case, metastase of spindell sarcom in 1 case, benign in 3 cases, cyst hidatic in 2 cases, non-diagnostic in 7 cases. In 18 cases the lesions were localized in the peripheral of the lung related with pleura. In these cases we determined no pneumothorax. Pneumothorax was seen in 13 cases. In 10 cases closed water drainage was performed.